چکیده دیوان شاعران پارسی گوی بخصوص شاعران قرن ششم سرشار از آگاهی های گوناگون در زمینه ی دانش های مختلف از جمله: طب، نجوم، ریاضیات، منطق و...است و شعر انوری شاعر بزرگ قرن ششم و نماینده ی بلامنازع سبک بینابین از این نظر بسیارغنی و پربار است. او در دیوان خود برای بیان عقاید، باورها، سنت ها و احوال و افکار مردمان عصر خود از انواع اشارت بهره جسته است و تلمیحات او بیانگر آگاهی او نسبت به قرآن، احادیث، داستان-های پیامبران، اساطیر ایرانی و شخصیتهای ملی و... می باشد. که در اشعارش توانسته است به خوبی از آنها استفاده کند، به گونه ای که از لابه لای آنها می توان به بسیاری از نکات و دقایق علمی، ادبی، اجتماعی و طرز زندگی و عادات و رسوم و تخیلات و اندیشه های مردمان عصر او آگاهی حاصل کرد. پس از مطالعه ی دیوان انوری اشارات و تلمیحات آن به دقت استخراج و به صورت فرهنگ واره ای تدوین گردید درضمن با مراجعه به منابع مربوط شرح و توضیح لازم برای هر یک از عناصر مورد نظر آورده شد. کلید واژه: دیوان انوری، اشارات، تلمیحات

یکی از مهم¬ترین موضوعات پژوهش¬های ادبیات تطبیقی، اقتباس است که در آن نویسنده به تفسیر یا بازآفرینی اثر هنری دیگر می¬پردازد. با توجه به پیوند جدایی ناپذیری که از دیرباز میان اسطوره و درام وجود داشته، اقتباس از اسطوره به یکی از موضوعات مورد توجه نمایشنامه-نویسان معاصر ایران و عرب¬ها تبدیل شده است. توفیق¬الحکیم و غلامحسین ساعدی، دو نمایشنامه¬نویس مطرح ادبیات عربی و فارسی هستند که اولی در نمایشنامه¬های بجمالیون و الملک اودیب و دومی در نمایشنامه¬های پیگمالیون و ضحاک، به اقتباس از اسطوره پرداخته¬اند. نگارنده در این رساله، به بررسی تطبیقی عناصر ساختاری در آثار مذکور پرداخته و نقاط مشترک و تفاوت آن¬ها را مورد بررسی قرار داده است. از مهم¬ترین عناصر ساختاری می¬توان به موضوع، درونمایه، طرح، شخصیت، گفت¬وگو، زمان، مکان، زاویه دید، گونه و سبک اشاره نمود.