پژوهش حاضر، با هدف بررسی نیمرخ های انگیزشی دانش آموزان سال اول دبیرستان و تفاوت نیمرخ گروه های مختلف از نظر میزان پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی با استفاده از رویکرد فرد محور انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان دبیرستانی شهر تبریز بودند. مبتنی بر هدف پژوهشی، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، از بین دانش آموزان سال اول دبیرستان، به تعداد 718 نفر انتخاب شدند که از این تعداد، 691 نفر وارد تحلیل شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنام? مقیاس انگیزش تحصیلی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل خوشه ای، تحلیل واریانس یک راهه و چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش چهار گروه از دانش آموزان: (الف) گروه انگیزشی با کیفیت خوب (خودمختاری بالا- کنترل شده پایین)، (ب) گروه انگیزشی با کیفیت ضعیف (خودمختاری پایین- کنترل شده بالا)، (ج) گروه انگیزشی با کمیت بالا (خودمختاری بالا-کنترل شده بالا) (د) گروه انگیزشی با کمیت پایین (خودمختاری پایین-کنترل شده پایین) را شناسایی کرد. از سویی، نتایج دیگر پژوهش نشان داد که دانش آموزان گروه انگیزشی با کیفیت خوب در درس ریاضی نسبت به همسالان خود در سایر گروه ها عملکرد بهتری داشتند.