امروزه بهبود در توزیع درآمدها و مبارزه با فقر و کاهش نابرابری، جزو هدفهای عمده توسعه اقتصادی و اجتماعی و از وظایف مهم دولتها به شمار میرود. موضوع نابرابری توزیع درآمد در ایران مسألهای جدی و قابل بحث است. براساس آمارهای بانک جهانی نابرابری توزیع درآمد در 64 درصد کشورهای جهان کمتر از ایران است. از آنجا که یکی از دغدغههای اصلی دولتها، بحث توزیع درآمد است. لذا سیاستهای اقتصادی دولتها عمدتاً در راستای عادلانه کردن توزیع درآمدها و بهبود رفاه عمومی به اجرا گذاشته میشوند. بنابراین جهت برنامهریزی و طراحی سیاستهای جدید که در روند رشد و توسعه اقتصادی کشور منجر به تحقق اهداف مذکور گردند، انجام یک سری مطالعات و تحقیقات دامنهدار و مستدل ضرورت پیدا می کند. اهمیت این مطالعه از آنجاست که اصلاحات اقتصادی، حسن مدیریت نظام اقتصادی کشور و افزایش رفاه اقشار کمتر بهرهمند بدون اعمال سیاستهای کلان اقتصادی صحیح ممکن نیست، سیاستهای کلان اقتصادی اگر منجر به رشد پایدار شوند، میتوانند سطح تولید واشتغال را تحت تأثیر قرار داده و هر دو جنبه توزیع و سطح درآمد را متأثر سازند. از این رو بررسی عوامل موثر بر توزیع درآمد از جهت دستیابی به هدف تحقق عدالت اجتماعی مهم ارزیابی میشود . در این مطالعه سعی خواهد شد تا به شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر توزیع در ایران طی سال های 1386 – 1375 پرداخته شود. برای این منظور اطلاعات مربوط به دادههای خرد هزینه و درآمد خانوارهای اقتصاد ایران را از مرکز آمارایران تهیه و دستهبندی نموده و با بهرهگیری از مدلهای گسسته، تاثیر متغیرهای سرمایه انسانی سرپرست خانوار، شاغل بودن سرپرست خانوار و مالک یا مستاجر بودن سرپرست خانوار بر قرارگیری افراد در گروههای مختلف درآمدی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.