پیریت فراوان ترین کانی گانگ سولفیدی در کانه های مس پورفیری است. علیرغم افزودن مقدار زیادی آهک به منظور بازداشت پیریت در فلوتاسیون، میزان زیادی پیریت به ویژه در مرحله رافر و اسکاونجر به کنسانتره منتقل می گردد. با پیشروی معدن مس سرچشمه به اعماق بیشتر و رسیدن به زون هایپوژن میزان پیریت و کالکوپیریت در خوراک افزایش یافته است. در نتیجه کاهش عیار مس و افزایش میزان گوگرد درکنسانتره نهایی مشاهده می شود. در این تحقیق، ابتدا مناطق کانی زایی در پیت معدن سرچشمه شناسایی شد و سپس محل های نمونه گیری با استفاده از سیستمgps مشخص گردید. بر اساس ترکیب کانی شناسی، کانه سرچشمه به 5 گروه عمده تقسیم بندی گردید. در این طبقه بندی میزان سرب، روی و قفل شدگی پیریت با سایر کانی ها مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه مقاطع صیقلی حاکی از وجود انکلوژن ها در داخل پیریت در تمام گروه ها بوده که اغلب به صورت کالکوپیریت و کانی های غیرفلزی می¬باشد و می¬تواند نقش مهمی در قابلیت فلوته شدن پیریت ایفا نماید. بعد از انجام مراحل آماده سازی، تست های فلوتاسیون در 8/11=ph انجام شد. نتایج نشان داد در تمامی موارد به غیر از گروه دوم با کاهش میزان سرب، شناوری پیریت کاهش یافته و در تمام نمونه ها با افزایش میزان روی، بازیابی و شناوری پیریت کاهش می یابد.کمترین بازیابی(% 89/1= r) مربوط به گروه کانی زایی غالب پیریت- مولیبدنیت با 33/0= znو بیشترین بازیابی(%89/86=r) مربوط به گروه کانی زایی غالب رگه پیریتی با %9/0=zn بود.