طی دهه های اخیر و به خصوص در پاسخ به تجزیه و تحلیل برخی ناتوانی های پروژه های کنترل بیولوژیک، مطالعه و پژوهش درمورد شکارگری درون رسته ای افزایش یافته است. در این تحقیق به ارزیابی برهم کنش شکارگری درون رسته ای بین لارو سن سوّم مگس شکارگر episyrphus balteatus و لاروهای سنین دوّم و سوّم کفشدوزک hippodamia variegata در شرایطmicrocosm و روی گیاه فلفل دلمه ای پرداخته شد. نمونه برداری ها از مزارع یونجه واقع در منطقه دستجرد و باغات زردآلوی عباس آباد همدان و شهرستان دورود انجام شد و نمونه ها در ظروف تهویه دار به آزمایشگاه منتقل شدند. تمامی مراحل پرورش و آزمایش در اتاقک رشد (دمای 2±22 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10 ±60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام شد. آزمایش انجام شده دارای شش تیمار شامل استفاده انفرادی از لارو سن سوّم e. balteatus و لاروهای سنین دوّم و سوّم کفشدوزک hippodamia variegata و برهم کنش های آنها و تیمار شاهد بود. هریک از تیمارها دارای 10 تکرار بود. در بیشتر موارد لارو سن سوم سیرفید به تنهایی، نسبت به دیگر شکارگرها و وضعیت توام بهتر عمل نموده و عامل بسیار موفقی در کنترلaphis gossypii بود. به علاوه، شکارگری درون رسته ای نامتقارنی بین لارو سن سوم e. balteatus و لارو سن دوم h. variegata وجود داشت، رابطه ای که لارو سن دوم کفشدوزک شکار ig لارو سیرفید واقع می شود. نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می کند در شرایط گل خانه ای لارو سن سوم e. balteatus و h. variegata به تنهایی برای کنترل جمعیت شته جالیز استفاده شود تا اثر منفی شکارگری درون رسته ای منتفی شده و هزینه های مرتبط با برنامه های کنترل بیولوژیک کاهش یابد.