فضا و سیمای شهری در مفهومی عام، ارتباط متقابل میان روابط و رفتارهاست. یعنی ضمن آنکه محل همجواری هویت های فردی است، در یک زندگی شهری خود به مثابه مهم ترین عامل احراز هویت بوده و بر رفتارها و روابط انسانی تأثیر می گذارد. بنابراین عناصر و اجزای سیمای شهر به عنوان واژه ها یا ملودی هایی عمل می کنند که بر افکار، رفتار و نهایتاً عادت های شهروندان تاثیر می گذارند. سیما و فضای فعلی اکثر شهرهای امروزی خصوصاً در ایران خلاف فلسفه وجودی شان که باید به عنوان محلی برای آموزش،عبادت، آرامش و فعالیت عمل می کردند واژهای ناهنجاری چون بی نظمی، بی اعتقادی، ساختارهای عاری از هر گونه منطق را برای شهروندان معنی می کنند.