در آزمایش اول ( اثر سطوح انرژی ،پروتئین ولیزین در دوره آغازین) اثر سطوح انرژی بر افزایش وزن ، مصرف خوراک و ضریب تبدیل معنی دار نبود. با افزایش سطح پروتئین افزایش وزن و ضریب تبدیل به طور معنی داری بهبود یافتند (p<0/05) خوراک مصرفی با افزایش سطح لیزین به طور معنی داری افزایش یافت(p<0/05). با افزایش سطح پروتئین درصد چربی بطنی کاهش معنی داری داشت(p<0/05). تری گلیسرید سرم خون با افزایش سطح پروتئین(22 درصد) به طور معنی داری کاهش یافت. همچنین با افزایش سطح لیزین خاکستر استخوان ساق پا به طور معنی داری افزایش یافت (p<0/01). در آزمایش دوم ( اثرات سطوح انرژی ولیزین در دوره آغازین) با افزایش سطح انرژی جیره خوراک مصرفی و افزایش وزن بطور معنی داری افزایش یافتند(p<0/05). پروتئین کل و کلسترول سرم خون تحت تاثیر معنی داراثر سطوح لیزین قرار گرفتند(p<0/05) . در آزمایش سوم(اثرات سطوح انرژی ، پروتئین و لیزین در دوره رشد) اثر سطح انرژی بر صفات عملکردی معنی دار نبود. با افزایش سطح پروتئین جیره (20درصد) افزایش وزن ، مصرف خوراک و ضریب تبدیل بطور معنی داری بهبود یافتند(p<0/01). افزایش وزن و ضریب تبدیل تحت تاثیر معنی دار اثرات متقابل انرژی و پروتئین قرار گرفتند(p<0/01). اثر پروتئین بر روی درصد ران و عضله سینه معنی دار بود. میزان سطح پروتئین کل، تیروکسین ، کلسترول سرم خون تحت تاثیر معنی دار سطوح پروتئین قرار گرفتند(p<0/01). در آزمایش چهارم( اثر سطو ح انرژی و لیزین در دوره رشد) با افزایش سطح انرژی جیره (3200کیلو کالری ) افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بهبود معنی داری داشتند(p<0/01). با افزایش سطح لیزین جیره ضریب تبدیل نیز بهبود معنی داری یافت(p<0/05). درصد عضله سینه تحت تاثیر معنی داری اثر لیزین قرار گرفتند(p<0/05). کلسیم ، فسفر و هورمون تیروکسین نیز تحت تاثیر اثر معنی دار لیزین قرار گرفتند(p<0/05).