این تحقیق به منظور بررسی اثر روش های مختلف مدیریت حاصلخیزی خاک بر رشد و نمو و عملکرد دانه ذرت هیبرید سینگل کراس 704 و با هدف کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژنی و همچنین با تأکید بر کشاورزی پایدار و مدیریت تغذیه تلفیقی در سال 1389 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به اجرا در آمد. در این بررسی از طرح فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار استفاده شد. عوامل مورد بررسی شامل: کود آلی (زئوپونیکس)، شیمیایی (اوره) و نسبت های تلفیق آن ها در 5 سطح a1 (8 تن در هکتار کود آلی)، a2 (6 تن در هکتار کود آلی و 100 کیلوگرم در هکتار اوره)، a3(4 تن در هکتار کود آلی و 200 کیلوگرم در هکتار اوره)، a4(2 تن در هکتار کود آلی و 300 کیلوگرم در هکتار اوره) و a5 (400 کیلوگرم در هکتار اوره) و کود زیستی در دو سطح b1 (تلقیح بذر با باکتری های تثبیت کننده نیتروژن شامل ازتوباکتر کروئوکوکوم، ازتوباکتر آجیلیس، آزوسپیریلوم برازیلنس و آزوسپیریلوم لیپوفروم) وb2 (عدم تلقیح بذر) بود. در این تحقیق مزرعه ای عملکرد دانه، اجزای عملکرد، شاخص برداشت، ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع گل تاجی، قطر ساقه، میزان نور جذب شده توسط کانوپی، شاخص سطح برگ، میزان کلروفیل برگ بلال و پرچم، میزان عناصر npk در دانه، ساقه و برگ، درصد روغن و پروتئین و همچنین عملکرد روغن و پروتئین دانه ذرت تعیین گردیدند. نتایج به دست آمده نشان داد که سیستم های مختلف تغذیه ای باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه، اجزای عملکرد، ارتفاع بوته، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک، میزان عناصر دانه، ساقه و برگ و درصد روغن و پروتئین شدند، همچنین با توجه به یافته های حاصل از این تحقیق عملکرد روغن تحت تأثیر سیستمهای مختلف تغذیه ای قرار نگرفت. سیستم تغذیه تلفیقی a3 در همه صفات اندازه گیری شده (بجز عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته) بیشترین و سیستم تغذیه آلی a1 نیز کمترین میزان را به خود اختصاص دادند. اثرات متقابل تیمارها بر صفات اندازه گیری شده (بجز شاخص برداشت) معنی دار نبود. عملکرد دانه و شاخص برداشت در سیستم تغذیه تلفیقی a3 به ترتیب برابر 10 تن در هکتار و 72/46 درصد بود. سیستم تغذیه تلفیقی a3 در بین سایر سیستمهای تغذیه ای بالاترین شاخص سطح برگ (77/7)، قطر ساقه (60/29 سانتیمتر)، میزان نور جذب شده توسط کانوپی، درصد عناصر غذایی در دانه، ساقه و برگ و همچنین درصد پروتیئن را دارا بوده و سیستمهای تغذیه تلفیقی a4 و a2 به ترتیب در رتبه های بعدی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد پروتئین نیز به میزان 50/1129 کیلوگرم در هکتار از سیستم تغذیه تلفیقی a3 به دست آمد و سیستمهای تغذیه تلفیقی a4 و a2 به ترتیب با 40/1036 و 38/959 کیلوگرم در هکتار در مکانهای بعدی جای گرفتند. همچنین سیستم تغذیه آلی نیز در تمامی صفات بجز درصد روغن (43/6 درصد) نسبت به سایر سیستمها کمترین میزان را دارا بود. در بذرهای تلقیح شده با باکتری های افزاینده رشد گیاه (b1) عملکرد دانه و اجزای آن، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود، به طوری که عملکرد دانه، وزن هزار دانه و شاخص برداشت در تیمار تلقیح شده با باکتری به ترتیب برابر 78/9 تن در هکتار، 48/205 گرم و 10/44 درصد بود. عملکرد روغن و پروتئین در تیمار تلقیح شده با باکتریهای افزاینده رشد گیاه نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 1/35 و 6/26 درصد افزایش داشت. بنابراین عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای در ترکیب کود زیستی و سیستم تغذیه تلفیقی a3 از کود آلی و شیمیایی نسبت به زمانی که به تنهایی استفاده می شود نتیجه بهتری دارند.