منطقه مورد مطالعه در شمال غرب ایران، استان آذربایجان شرقی و در شمال شرق و جنوب غرب هوراند (شرق شهرستان کلیبر) به مختصات جغرافیائی ?25 ?47 تا ?33 ?47 طول شرقی و ?52 ?38 تا ?00 ?39 عرض شمالی (بخش هوای)، ?23 ?47 تا ?30 ?47 طول شرقی و ?20 ?38 تا ?22 ?38 عرض شمالی (بخش لقلان) و ?13 ?47 تا ?18 ?47 طول شرقی و ?47 ?38 تا ?50 ?38 عرض شمالی (محدوده هشت سر) واقع شده است. این محدوده در زون بندی های زمین شناسی ایران، بخشی از زون البرزغربی– آذربایجان و پهنه مرکزی محسوب می شود. رخنمون اصلی سنگ های غالب در محدوده مورد مطالعه سنگ های فیلیشوئیدی و کربناته پلاژیک کرتاسه فوقانی- پالئوسن به همراه سنگ های ولکانیک و ولکانو–کلاستیک سازند مجیدآباد است. توده های مورد مطالعه بصورت پراکنده در لابلای این مجموعه رخنمون یافته اند. توده-های گرانیتوئیدی بفرم سیل، دایک و استوک و توده های لامپروفیری و گابروهای شوشونیتی نیز اغلب بفرم لاکولیت و دایک در هسته طاقدیس متشکل از این نهشته ها و توده گابروئی هشت سر به همراه پیروکسنیت های همراه به درون نهشته های مذکور تزریق شده اند. توده های نفوذی منطقه هوراند دارای ترکیب سنگ شناسی متنوعی بوده که از دیوریت، گابرو، گابرو دیوریت، الیوین گابرو، لامپروفیر، کوارتزدیوریت و مونزوگابرو تشکیل یافته اند. این توده ها نهشته های فلیش-گونه کرتاسه بالایی – پالئوسن را قطع کرده اند. با توجه به کانی شناسی اصلی آمفیبول، کلینوپیروکسن، بیوتیت، الیوین و خمیره متشکل از پلاژیوکلاز یا پتاسیم فلدسپار و کانی های فرعی آپاتیت و کانی های تیره، ترکیب لامپروفیر هوای کامپتونیت تا سانائیت ارزیابی شده، گابروی شوشونیتی با کانی شناسی اصلی الیوین، کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و کانی های فرعی فلوگوپیت، آمفیبول، آپاتیت و اوپاک، گابروی لقلان شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن، پتاسیم فلدسپار و بیوتیت، کانی های اصلی سازنده گابروی هشت سر شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و آمفیبول و ترکیب کانی شناسی پیروکسنیت منطقه هشت سر شامل کلینوپیروکسن، الیوین، کانی کدر و مقادیری پلاژیوکلاز و آمفیبول می باشد.