چکیده در تاریخ آفرینش آثار ادبی فارسی نوع ادبی (genre) حماسه از موقعیتی محوری برخوردار است. برزونامه که در سده هشتم ه.ق سروده شده است در بردارنده ی حدود 4250 بیت است؛ و به نبرد های برزو می پردازد. منظومه ی همای نامه هم در اواخر قرن ششم ه.ق سروده شده است و شامل 4330 بیت است و به دلاوری های همای شاهزاده ی مصری می پردازد. برزونامه و همای نامه دو اثر از آثار موجود در جریان حماسه سرایی فارسی است که به دلیل قرار گرفتن در سیر جریان یاد شده و نقش آن ها در بازتاب روح حماسی حاکم بر جامعه ی ایرانی و بازشناسی هویتی ملّی ایرانیان در برهه های تاریخی خود اهمیّت و ارزش دارد. بنابرهمین ضرورت یاد شده، این پژوهش به شیوه ای توصیفی- تحلیلی در تلاش است ضمن واکاوی ارزش های این دو اثر از منظر حماسه سرایی، به مقایسه و تحلیل عناصر حماسی موجود در دو اثر بپردازد و ارزش های ادبی و حماسی آن دو و میزان تطبیق آن دو را در جریان حماسه سرایی فارسی آشکار سازد. بنابرنتایج این پژوهش آثار یاد شده با تأثر از فضای رقابتی ادبیات کلاسیک فارسی آفریده شده اند و نوآوری شاعران در موضوع و ترسیم حماسی عشق، نشان از قرارگرفتن در چنین فضای رقابتی است؛ گرچه از لحاظ هنری منظومه ی برزونامه توانسته است بهتر از همای نامه به اهداف حماسی اثر توجه کند و خود را در بخش هایی به قدرت و اقتدار حماسی فردوسی نزدیک نماید. کلید واژه ها: انواع ادبی، حماسه، عناصر حماسی، برزونامه، همای نامه