ر سالیان اخیر با افزایش رشد شتابان جمعیت شهر بندرعباس و به موجب ان بروز مشکلات بسیار فضایی -کابدی بر پیچیدگی های ابعاد توسعه در این شهر افزوده شده است. علاوه براین ، ناکارامدی روش های سنتی مبتنی بر برنامه ریزی کوتاه مدت و روزانه در پاسخ گویی به نیازها و مشکلات موجود شهر سبب شده که آینده شهر نامعلوم و مبهم جلوه گر شود؛ بنابراین این تحقیق با تکیه بر برنامه ریزی راهبردی و راهبرد توسعه شهر (cds) و بر مبنای اصول توسعه پایدار به ارائه راهبردهای توسعه این شهر پرداخته است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی و تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده است. در بخش مطالعات میدانی مهمترین ابزار پرسشنامه می باشد. جوامع آماری در گیر در این تحقیق شامل مردم، مدیران شهری (کارکنان شهرداری، شورای شهری، فرمانداری نیروی انتظامی و...)، مشاوران و پیمانکاران حقیقی و حقوقی فعال در حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهر بندرعباس و همچنین اساتید و خبرگان حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهری می گردد که با توجه به حجم بالای جامعه آماری در نهایت با استفاده از فرمول کوکران 372 نفر به عنوان نمونه آماری برآورد و از بین جامعه اماری به صورت تصادفی گزینش شدند. داده های به دست آمده در این تحقیق با استفاده از جداول توصیفی و مدل سوات (swot) مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس یافته های به دست امده ، شهر بندرعباس در سه بعد اقتصادی، کالبدی-محیطی و مدیریتی دارای ناپایداری شدید تشخیص دادده شد. تنها در بعد اجتماعی وضعیت در زمینه پایداری به نسبت ابعاد دیگر رضایت بخش به دست آمد. همچنین سنجش عوامل موثر بر تحقق توسعه پایدار در شهر بندرعباس نشان می دهد که عوامل درونی و بیرونی متعددی در این زمینه تأثیرگذارند هرچند سهم عوامل درونی بیشتر به دست آمد.

امروزه سلامتی یکی از موضوعات اصلی کشورهای در حال توسعه است. تحلیل های سازمان های بین المللی مرکزیت سلامت یا بهداشت را به عنوان یک شاخص کلیدی برای اندازه گیری توسعه پایدار نشان می دهد. در منشور سازمان بهداشت جهانی برخورداری از بالاترین استانداردهای سلامتی حق هر انسان، بدون در نظر گرفتن تفاوت های نژادی، مذهبی، باورهای سیاسی، موقعیت اجتماعی-اقتصادی است. بر این اساس می توان گفت که سلامت افراد، گروه ها، محیط ها و فعالیت ها بعد از قرن بیستم در جوامع مدرن بیشترین توجه را به خود جلب کرده است. با توجه به مطالب فوق می توانیم بگوییم که اگر ما توسعه پایدار را به عنوان یک رویکرد بنیادی برای برنامه ریزی بدانیم، بر سلامت به عنوان قلب و مرکز برنامه های توسعه که حرکت به سوی توسعه پایدار را در بر می گیرد، تمرکز داریم. کیفیت، سلامت و شرایط زندگی هدف مرکزی سیاست های برنامه ریزی شهری و منطقه ای است. تردیدی نیست که سلامت و توسعه به طور بسیار نزدیکی به هم وابسته هستند. به طور اساسی توسعه همانطور که به عنوان تامین کننده منابع سلامتی مطرح می شود. تهدیدی برای سلامتی نیز هست. این واقعیت که جنبه های اجتماعی، اقتصادی، محیطی و سلامتی یا بهداشتی توسعه به پیوند درونی دارند. در طول دهه گذشته به طور فزاینده ای پذیرفته شده است. مرور موشکافانه پژوهش ها نشان می دهد مطالعات انجام گرفته در خصوص سلامت فضایی روستاییان در ایران محدود هستند. این ضرورت باعث انجام این پژوهش شد. لذا هدف اصلی این پژوهش مطالعه الگوی فضایی سلامت روستاییان در ایران (نمونه موردی حوزه جغرافیایی فرهنگی هلیل رود-جیرفت)بود. برای دست یابی به اهداف از روش های کمی و کیفی استفاده شد. گردآوری داده ها با استفاده از تکنیک های کمی و کیفی انجام شده است. یافته های پژوهش الگوی فضایی مناسب سلامت روستاییان را ارایه کرده است.