یکی از مهم ترین روش های ازدیادبرداشت از مخازن نفتی تزریق امتزاج پذیر گاز می باشد. از آنجا که مخازن مختلف دما ها و ترکیبات متفاوتی دارند علی رغم نوع گاز تزریقی، فشار امتراج پذیری گوناگونی دارد. در این مطالعه به برسی تاثیر دما (دما های 40، 60، 80، 100و c°120)، ترکیب سیال های نفتی و نوع گاز تزریقی (دی اکسید کربن و نیتروژن) بر فشار امتزاج پذیری با اندازه گیری کشش بین سطحی در فشار های مختلف پرداختیم. یکی از جدیدترین متد های اندازه گیری فشار امتراج پذیری روش ناپدید شدن کشش بین سطحی می باشد. برای بدست آوردن نتایج کشش بین سطحی دقیق در این تحقیق چگالی تعادلی سیالات محاسبه و جهت بررسی تاثیر آن با چگالی خالص اندازه گیری شده این سیالات مورد مقایسه .قرار گرفت. در نتیجه دریافتیم که هنگام تزریق گاز دی اکسید کربن فشار امتزاج پذیری با افزایش دما افزایش یافته است و از طرفی زمانی که گاز نیتروژن را تزریق کردیم، کم ترین فشار امتزاج پذیری با افزایش دما کاهش می یابد. همچنین فشار امتزاج پذیری گاز نیتروژن بسیار بالاتر از گاز دی اکسید کربن می باشد. شیب های کشش بین سطحی با افزایش فشار، برای پارفین های خالص به کار رفته و گازهای مورد نظر در دماهای ثابت تقریبا" یکسان می باشند. در پایان رابطه ای ارائه شده که با استفاده از کشش بین سطحی کم ترین فشار امتزاج پذیری محاسبه می شود.