در این پژوهش به دو مسئله کلی، بهبود روش کنترلی مود لغزشی و کنترل توربین بادی پرداخته گردیده است. در زمینه بهبود کنترل مود لغزشی اقدام به ارائه یک سطح لغزشی جدید شده است که دارای خصوصیات مناسبی همچون عدم تکینگی در طی فرایند کنترلی و نرخ همگرایی بالاتر نسبت به دیگر روش های موجود می باشد. پایداری روش ارائه شده توسط تابع لیاپانوف اثبات گردیده است. همچنین بازدهی این روش با روش هایی همچون کنترل مود لغزشی ترمینال سریع و همچون کنترل مود لغزشی ترمینال سریع غیرتکین، مقایسه شده است. در قسمت کنترل توربین بادی اهدافی همچون بیشینه کردن توان خروجی در ناحیه سرعت پایین، ثابت کردن آن در ناحیه سرعت بالا و صفر کردن توان غیرفعال مدنظر بوده است که با کنترل های مختلف بر روی ورودی کنترلی زاویه خمش و ورودی کنترلی ژنراتور حاصل گردیده است. در این زمینه به نواوری هایی همچون تخمین ضریب توان به منظور کنترل بر روی هر نوع توربین به وسیله این کنترل کننده، استفاده از خطی سازی بدون حذف ترم های اضافی برای افزایش دقت محاسبات، استفاده از ضریب توان برای جلوگیری از اسیب به توربین بادی و طراحی کنترل کننده بصورتی که در تمامی نواحی کاری توربین کارائی داشته باشد، می توان اشاره نمود. در انتها شبیه سازی ها عملکرد مناسب توربین را نمایش می دهند.