شورای همکاری خلیج فارس در 25 ماه مه 1981 مرکب از شش کشور عربستان، کویت، امارات متحده عربی، قطر، بحرین و عمان تشکیل شد. از آنجا که این شورا به عنوان یک سازمان همکاری منطقه ای در همسایگی ایران تشکیل شده است، همان گونه که بسیاری از تصمیمات و دیدگاه های تهران می تواند بر فعل و انفعالات حوزه خلیج فارس تأثیر بگذارد به همان نسبت تحرکات شورا نیز قادر است بر دیپلماسی ایران تأثیرات مثبت و منفی برجای گذارد. روابط شورای همکاری با ایران و نوع موضع گیری آنان تحت تأثیر تحولات منطقه ای و فرامنطقه ای با فراز و نشیب های متعددی روبرو بوده است. به خصوص از سال 2005 با وقوع تحولاتی چون اشغال عراق و متهم کردن ایران به نفوذ و دخالت در امور عراق از سوی کشورهای عربی و برنامه هسته ای ایران، دوره ای از تنش در روابط ایران و شورا آغاز شد که می توان به عنوان پرتنش ترین و پر انتقاد ترین دوره در تاریخ روابط ایران و شورای همکاری از آن یاد کرد. در این پژوهش به تغییر و تحول مواضع شورای همکاری خلیج فارس بعد از تحولات عراق نسبت به ایران و بررسی این مسئله که برنامه هسته ای ایران تا چه اندازه در موضع گیری این کشورها نقش داشته است پرداخته می شود. در نهایت خواهیم دید که علی رغم واگرایی در روابط ایران و شورا، مسئله هسته ای توانسته است موجبات همگرایی بیشتر در بین اعضای شورا را فراهم کند به طوری که این کشورها در مخالفت با برنامه هسته ای ایران طرح خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای مطرح می کنند. نوع این تحقیق توصیفی – تحلیلی است و روش جمع آوری داده ها نیز به صورت کتابخانه ای و با استفاده از منابع معتبر صورت گرفته است .