مراکز رشد در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، ابزار مهمی برای توسعه ی کارآفرینی و نوآوری تکنولوژیک، خصوصا در سطح شرکت های کوچک و متوسط، به شمار می روند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مقایسه ای عملکرد مراکز رشد ایران، مدلی شامل چهار حوزه ی مهم عملکردی مراکز رشد شامل حوزه های مدیریت و کارکنان، زیرساخت ها، خدمات و خروجی ها ارائه داد. جامعه ی آماری پژوهش متشکل از کلیه ی مراکز رشد فعال ایران با عمر بالاتر از 6 ماه در نظر گرفته شد و پرسشنامه ها برای مدیران و کارکنان و کلیه ی شرکت های مستقر در مراکز رشد مایل به همکاری از طریق پست الکترونیک ارسال شد. در نهایت داده های 7 مرکز رشد قابل استفاده بود که تحلیل های آماری روی این داده ها انجام شد. پایایی پرسشنامه ی مورد استفاده بر اساس شاخص آلفای کرونباخ( alpha = 0.9343) و روایی آن بر اساس شاخص نیکویی برازش(gfi= 0.99) تایید شد. آزمون های کراسکال- والیس تفاوت معناداری را بین عملکرد مراکز رشد مورد مطالعه در کلیه ی ابعاد عملکرد نشان داد. رتبه ی مراکز رشد در عملکرد به شکل زیر به دست آمد: 1- مرکز رشد شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان (istti)، 2- دانشگاه صنعتی امیرکبیر(auti)، 3- پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی(eastpi)، 4- جهاد دانشگاهی هرمزگان(jhui) و سازمان منطقه ی آزاد قشم(qii) و دانشگاه کاشان(kui)، و 5- پارک علم و فناوری دانشگاه امام خمینی قزوین(qstpi). نتایج این پژوهش، کاربردهای مدیریتی فراوانی برای بهبود عملکرد مراکز رشد دارد.