چکیده بررسی بالینی بی‎حسی شبکه اعصاب بازویی در گوسفند به کوشش صفورا قدیریان حسین آبادی این مطالعه تجربی به منظور ارزیابی اثرات بی حسی و بی‎حرکتی ناشی از داروهای بی‎حسی موضعی لیدوکایین و بوپیواکایین و همچنین افزودن اپی نفرین، زایلازین، مرفین و ترامادول به لیدوکایین در بلوک شبکه اعصاب بازویی در گوسفند انجام شده است. در یک مطالعه تجربی کور و تصادفی تعداد 10 راس گوسفند با وزن متوسط 6/26 کیلوگرم در شش گروه 6 تایی تقسیم و یکی از ترکیبات لیدوکایین 2%، بوپیواکایین 5/0%، لیدوکایین-اپی نفرین، لیدوکایین-زایلازین، لیدوکایین-مرفین و لیدوکایین-ترامادول در حجم نهایی 25/0 میلی لیتر بر کیلوگرم دریافت کردند. هر گوسفند حدوداً 4 بار مورد آزمایش قرار گرفت. از دستگاه محرک عصب برای یافتن شبکه بازویی استفاده شد. شروع و طول مدت بی دردی با استفاده از تحریک سطحی و عمقی با سرسوزن و همچنین فشردن با پنس انجام شد. تعداد ضربان قلب، تنفس و دمای بدن قبل از تجویز دارو و در فواصل معین انجام گرفت. شروع و مدت اثر در گروه بوپیواکایین نسبت به سایر گروه‎ها طولانی‎تر و از لحاظ آماری معنی‎دار بود(p<0.05) . مدت اثر در گروه لیدوکایین-زایلازین بطور معنی داری طولانی تر از سایر گروههای لیدوکایین، لیدوکایین-اپی نفرین، لیدوکایین-مرفین و لیدوکایین-ترامادول بود (p<0.05) . افزایش معنی دار ضربان قلب در زمان 5 دقیقه بعد از تزریق در گروه لیدوکایین-اپی نفرین و کاهش ضربان قلب در دقایقی در گروه لیدوکایین-زایلازین روی داد. تعداد ضربان قلب در دقایق 25، 35 و 75 در گروه لیدوکایین-ترامادول نسبت به گروه لیدوکایین-زایلازین افزایش معنی‎داری نشان داد. تعداد تنفس در دقایق 35 و 45 در گروه لیدوکایین-مرفین افزایش و نسبت به گروه لیدوکایین-زایلازین اختلاف آماری معنی‎داری نشان می‎دهد. این مطالعه نشان داد که بوپیواکایین داروی موثری به منظور بی‎حسی شبکه اعصاب بازویی بدون عارضه خاصی در گوسفند است و افزودن زایلازین به لیدوکایین سبب افزایش طول اثر بلوک شبکه بازویی در گوسفند شده است. در این تحقیق نشان داده شد که افزودن مرفین و یا ترامادول باعث افزایش طول اثر بلوک شبکه اعصاب بازویی در گوسفند نمی‎شود. کلید واژگان: شبکه اعصاب بازویی- لیدوکایین- بوپیواکایین- اپی نفرین- زایلازین– مرفین- ترامادول- گوسفند