تأکید بر اهمیت فرهنگ وعملکرد ارتباطی ترجمه به نگرش جدیدی از نقش مترجم منجر شده است. در نگرش جدید، مترجم نه به عنوان انتقال دهنده ی کلمات و جملات بلکه به عنوان واسط بینافرهنگی مسئولیت برقراری صحیح روابط بینافرهنگی را بر عهده دارد. بدین منظور مترجم می بایست از زبان و فرهنگ مبدأ و مقصد شناخت کافی داشته باشد. ترجمه و فرهنگ چنان در یکدیگر تنیده اند که فرآیند ترجمه بدون در نظر گرفتن فرهنگ مبدأ و مقصد غیر ممکن است. هیچ ارتباطی ممکن نیست مگر آنکه پیام منتقل شده (چه از طریق گفتار یا نوشتار) توسط گویشوران به درستی درک شود. افرادی که به یک جامعه ی زبانی تعلق دارند، همگی شناخت مشترکی از کشور، جغرافیا، اخلاقیات، محرمات... خود دارند که به آنها امکان می دهد تا پیام را درک کنند. واضح است که در ارتباطات بینافرهنگی که مستلزم وجود دو فرهنگ متفاوت است، عدم این شناخت می تواند به مانعی برای درک پیام تبدیل شود. در این تحقیق سعی شده است تا به دور از تعاریف کلیشه ای همچون: مترجم، انتقال دهنده ی کلمات، تعریف جدیدی از فرآیند ترجمه ارائه شود و تلاش شده تا مهارت های مورد نیاز مترجم برای ایفای نقش خود به عنوان واسط بینافرهنگی به صورت طبقه بندی شده، ارائه شود. آنچه از این تحقیق حاصل شده است، نشان می دهد که مترجم علاوه برایفای نقش واسطه گری بین متون، وظیفه ی میانجیگری میان دو فرهنگ را نیز بر عهده دارد. کلمات کلیدی: فرهنگ، زبان، رابطه ی بینافرهنگی، مترجم ، واسط بینافرهنگی