از آنجا که بافت تاریخی محله عودلاجان، که بخش وسیعی از بافت تاریخی شهر تهران را تشکیل می دهد، رو به فرسودگی و ویرانی نهاده، امنیت سکونت خود را از دست داده و داشته های با ارزش تاریخی آن در حال فراموش شدن است، لازم است اقدامات موثری در جهت حفظ و احیای این منطقه انجام گیرد. این تحقیق شامل طراحی یک مرکز اجتماعی_ فرهنگی_تاریخی است به منظور افزایش پویایی شهر و احیای تاریخ و سنت های شفاهی تهران. در این طراحی، با خلق مکان هایی برای رخداد اتفاقات جمعی و پرداختن به فعالیت هایی که در گذشته رونق پاتوق های محله ای و سازنده ی خاطرات جمعی مردمانش بوده اند، و با بهره گیری از تعامل با ساکنان محلی ضمن ارزشمند کردن بافت تاریخی ، حس امنیت و تعلق به محله امامزاده یحیی در ساکنان به وجود خواهد آمد. مهم ترین اهداف تحقیق عبارت اند از : باززنده سازی بافت تاریخی عودلاجان و بازگرداندن حیات، پویایی و امنیت اجتماعی به آن - ایجاد فضایی جمعی بر پایه توجه به تاریخ تهران و پاسخ به نیازهای فرهنگی منطقه - ایجاد گردشگاهی برای تمامی طبقات اجتماع (جذب توریست) - ارایه طرحی متناسب با زمینه ی بافت تاریخی بخش مرکزی تهران و برجسته کردن نقش امامزاده یحیی به عنوان یک مکان با ارزش تاریخی. بررسی کلی ریخت شناسی بناهای زمینه و روش شناسی برخورد با بافت های تاریخی از جمله روش هایی هستند که در تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفته اند. کسب اطلاعات تاریخی در مورد چگونگی شکل گیری و تغییرات بافت و بررسی نمونه های مشابه از دیگر مواردی است که در شکل گیری این تحقیق موثر بوده است. نتایج حاصله به صورت طراحی معماری ارائه شده است که در آن، با توجه به میزان آسیب دیدگی بافت تاریخی، معماری جدید ضمن احترام به زمینه بافت تاریخی، خود را از آن متمایز می کند.