به منظور بررسی اثر تنش شوری بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی و الگوی الکتروفورزی پلی پپتیدهای دو جنس بابونه در حضور و عدم حضور عنصر آهن، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1388 در پژوهشکده زیست فناوری دانشگاه زابل اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل دو جنس بابونه آلمانی و رومی به عنوان فاکتور a ، چهار سطح شوری شامل 0، 50، 100 و150 میلی مولار نمک کلرید سدیم به عنوان فاکتورb و تیمارآهن شامل 0 و 100 میکرومولار به عنوان فاکتور c لحاظ شدند. نتایج بدست آمده در این آزمایش نشان داد که شوری تأثیر معنی داری بر وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه گیاه بابونه دارد و سبب کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و افزایش وزن تر و خشک ریشه گردید. در شرایط نبود عنصر آهن از وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه کاسته شد. تنش شوری و تیمار کمبود آهن سبب افزایش دو تنظیم کننده اسمزی کربوهیدرات و پرولین گردید. این افزایش در بابونه آلمانی نسبت به رومی بیشتر بود. در این آزمایش شوری در شرایط عدم حضور عنصر آهن سبب کاهش مقادیر رنگیزه های فتوسنتزی کلروفیل a و b گردید. با بالا رفتن میزان شوری از شاهد به 150 میلی مولار از میزان عناصر آهن و پتاسیم در اندام هوایی کاسته و بر مقدار سدیم افزوده شد. تیمار کمبود آهن هر چند تأثیر معنی داری بر میزان سدیم نداشت اما سبب کاهش مقدار عنصر آهن در بخش های هوایی هر دو جنس بابونه گردید. بابونه آلمانی در مقایسه با بابونه رومی، باندهای پروتئینی کمتری سنتز نمود و الگوی الکتروفورزی آن از تنوع کمتری برخوردار بود. تحت تنش شوری و کمبود آهن بابونه رومی بسیاری از باندهای خود را در بخش هوایی از دست داد، در حالی که در بابونه آلمانی تحت همان شرایط هیچ باندی حذف نگردید. در ریشه بابونه رومی باند 26 کیلودالتونی سنتز شد که اسموتین نام دارد. در بخش هوایی گیاه بابونه رومی تحت تنش شوری و کمبود آهن باندهای 42،40، 37 و 15 کیلو دالتونی سنتز شدند. در این بین بابونه آلمانی تحت تنش شوری و کمبود آهن در بخش هوایی، هیچ باندی حذف نشد ولی دو باند 18 و 14 کیلو دالتونی سنتز شدند.