فلاونوئیدها به گروهی از مواد پلی فنلی اطلاق می شود که به طور عمده در میوه جات و سبزیجات یافت شده و علاوه بر اینکه دارای ویژگی آنتی اکسیدانی بالقوه ای می باشد، قادرند فعالیت بسیاری از آنزیم های متابولیک را مهار سازند. از جمله آنزیم هایی که تحت تأثیر فعالیت مهاری فلاونوئیدها قرار می گیرند، آلدهید اکسیداز (ao) از گروه مولیبدنوم هیدروکسیلازها می باشد که در تولید رادیکال های اکسیژنی (ros) و متابولیسم بسیاری از داروها و گزنوبیوتیک ها نقش مهمی دارد. آنزیم گزانتین اکسیداز (xo) از نظر عملکرد مشابه ao بوده و این آنزیم در تولید اسید اوریک و ros در طی فرآیند ایسکمی ریپرفیوژن نقش فعالی را دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی in vitro اثر مهاری فلاونوئیدها بر روی فعالیت آلدهید اکسیداز کبدی و مطالعه برهمکنش برخی فلاونوئیدها با این آنزیم با روش های مدل سازی و qsar می باشد. فراکسیون حاوی ao و xo از کبد موش صحرایی نر بالغ، به روش حرارتی و ترسیب با سولفات آمونیوم از کبد هموژنیزه تهیه گردید. اثرات 15 فلاونوئید از زیر دسته های فلاونول، فلاوانول، فلاوانون و ایزوفلاون بر روی اکسیداسیون فنانتریدین و وانیلین به عنوان سوبسترای آلدهیداکسیداز و گزانتین به عنوان سوبسترای گزانتین اکسیداز توسط اسپکتروسکوپی مرئی-فرابنفش بررسی شد و نتایج حاصله از اثر مهاری این ترکیبات طبیعی بر روی ao وxo با اثر مهاری منادیون )مهار کننده (ao و آلوپورینول )مهار کننده (xo مقایسه شدند. مطالعات آنزیمی توسط روش اسپکتروفوتومتری uv صورت پذیرفت. از میان این 15 فلاونوئید، میرسیتین و کرسیتین قوی ترین مهار کننده های آلدهیداکسیداز و گزانتین اکسیداز بودند. بررسی کینتیکی نشان داد که کرسیتین با مهار مختلط موجب مهار ao 85)/1= (kiو xo (ki=0/82) گردید. نارینجین توانایی مهار پایینی را بر روی فعالیت ao و xo از خود نشان داد. در نتیجه فلاونوئیدهای بدون نیمه قندی در مقایسه با فلاونوئیدهای حاوی قند اثر مهاری معنی دار تری را بر روی فعالیت ao و xo را نشان دادند که می توان این اثر را به ممانعت فضایی ایجاد شده توسط نیمه قندی برای قرار گیری فلاونوئید در جایگاه فعال نسبت داد و همچنین فلاونوئیدها هر دو آنزیم ao و xo را تقریباً با الگوی مشابهی مهار نمودند. مطالعه qsar و modeling نیز نشان داد که مهمترین فاکتور در تعیین قدرت مهار فلاونوئیدها اندازه آنها می باشد. فاکتور مهم دیگر وجود گروه های کتونی بود که با افزایش آن میزان مهار نیز افزایش می یافت. همچنین موقعیت گروه های هیدروکسیل بر روی حلقه b عامل مهم دیگر در میزان مهار است.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی روابط علی بین جهت گیری هدف های پیشرفت و عملکرد تحصیلی با میانجیگری خودکارآمدی، فراشناخت و سبک های یادگیری در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 800 نفر به عنوان نمونه از میان آن ها انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه جهت گیری هدف های پیشرفت (agoq)، پرسشنامه خرده مقیاس خودکارآمدی (sei )، پرسشنامه راهبردهای مطالعه (sss) و پرسشنامه آگاهی از فراشناخت (mai) است. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان دادند که هدف های پیشرفت به صورت مستقیم با عملکرد تحصیلی رابطه ی معنی داری نداشتند. هدف تبحرگرا با خودکارآمدی، سبک یادگیری عمیق، سبک یادگیری سطحی و فراشناخت رابطه معنی داری داشتند. شاخص های برازندگی نشان دادند که در کل نمونه مدل با داده ها برازش قابل قبولی دارد. فرضیه های غیر مستقیم با استفاده از روش بوت استراپ ماکرو پریچر و هیز بررسی شدند که نتایج نشان دادند همه فرضیه های غیر مستقیم مورد تأیید واقع شدند. رابطه غیر مستقیم سبک های یادگیری با عملکرد تحصیلی از طریق فراشناخت مورد تأیید قرار گرفت. هدف های پیشرفت به صورت غیر مستقیم از طریق سبک یادگیری عمیق و سطحی، خودکارآمدی و فراشناخت با عملکرد تحصیلی رابطه معنی دار داشتند. هدف های پیشرفت به صورت غیر مستقیم از طریق خودکارآمدی و سبک های یادگیری با فراشناخت رابطه معنی دار داشتند.