چکیده می توان گفت که اگر میزان وجه نقد، قدرت پیش بینی عملکرد بنیادی آتی شرکت را داشته باشد، در نتیجه باید اثر آن در بازده های جاری (با توجه به سطح ارتباطی که بازار پیش بینی می کند) و بازده های آتی(تا سطحی که بازار در حال حاضر قادر به پیش بینی عملکرد آتی نیست) قابل مشاهده باشد که میزان این پیش بینی به میزان کارایی بازار بستگی دارد. بسیاری از شرکت ها میزان وجه نقد قابل ملاحظه ای را در ترازنامه خود گزارش می نمایند و این خود حاکی از اهمیت درک ذینفعان از اثر میزان وجه نقد در پیش بینی عملکرد آتی و بازده سهام می باشد. در این پژوهش به بررسی رابطه بین میزان وجه نقد نگهداری شده توسط شرکت ها و عملکرد آتی شرکت پرداخته می شود. نمونه آماری شامل 120 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای یک دوره پنج ساله از سال 1383 تا سال 1387 انتخاب شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که انحرافات مثبت(وجه نقد مازاد) و منفی(وجه نقد ناکافی) از سطح وجه نقد بهینه برآوردی بر عملکرد بنیادی تأثیر منفی دارد. کاهش معنادار بازده غیرعادی تجمعی آتی بر اثر متغیر وجه نقد مازاد نیز نشان داد که بازار قادر به پیش بینی کامل اثرات وجه نقد مازاد بر عملکرد بنیادی به صورت کامل در بازده های جاری نبوده است. در این تحقیق بر خلاف کارهای پیشین که به بررسی اثر وجه نقد مازاد بر عملکرد پرداخته می شد، به بررسی رابطه بین وجه نقد ناکافی و عملکرد نیز پرداخته خواهد شد.