در کار پژوهشی حاضر، تأثیر شرایط هیدرودینامیک بر روی رفتار خوردگی دیسک های چرخان ساخته شده از فولاد 37-st در محلول سدیم کلراید 5/3% و بازدارندگی خوردگی آن با افزایش غلظت های مختلفی از بازدارنده های آلی و معدنی مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعات از روش های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون و اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی استفاده گردید. همچنین اثر هم افزایی نیز با به کاربردن مخلوطی از دو بازدارنده ی آلی و معدنی برای بهبود نیروی بازدارندگی بررسی شد. مطالعه ی تأثیر شرایط هیدرودینامیک محلول خورنده بر رفتار خوردگی فولاد در محلول سدیم کلراید 5/3% نشان داد که تحت جریان آرام با افزایش سرعت چرخش الکترود، پتانسیل خوردگی فلز به تدریج مثبت تر می شود. این مثبت تر شدن به افزایش انتقال جرم گونه های اکسید کننده از بطن محلول به سطح الکترود نسبت داده شد که در سرعت های چرخش پایین تأثیرات آن بیشتر است. دانسیته ی جریان خوردگی با افزایش سرعت چرخش الکترود به شدت افزایش و مقاومت انتقال بار به شدت کاهش نشان داد. پتاسیم فسفات با غلظت های مختلفی (0/5، 0/1، 1/0، 005/0 میلی مولار) به عنوان یک بازدارنده ی آندی غیر مستقیم برای کنترل خوردگی فولاد در سدیم کلراید 5/3% ، در سکون و سرعت های چرخش مختلف به کار رفت. پتاسیم فسفات در شرایط سکون برای همه ی غلظت-های انتخابی بازدارندگی خوبی داشت. با چرخش الکترود عملکرد بازدارنده با بیشترین غلظت، مستقل از شرایط هیدرودینامیک بوده و برای تمامی سرعت ها ی چرخش، بهره های بازدارندگی بسیار مطلوبی مشاهده شد. با کاهش غلظت، کارآیی و بازدارندگی آن کاهش پیدا کرد به طوری که در غلظت 005/0 میلی مولار عملاً خاصیت بازدارندگی مشاهده ننمودیم. در محلول سدیم کلراید 5/3% حاوی غلظت های مختلفی از آرژینین به عنوان بازدارنده، افزایش سرعت چرخش الکترود منجر به کاهش شدید بهره ی بازدارندگی نسبت به سکون می شود. این مشاهده تأثیر پذیری شدید جذب سطحی آرژینین در سدیم کلراید از شرایط هیدرودینامیک محلول را نشان داد. آرژینین به دلیل وجود توتومری و ممانعت فضایی و طول زنجیر بازدارندگی کمتری دارد و در نتیجه به دلیل جذب ضعیف تر در سطح فلز، با افزایش سرعت سیال در اثر تنش های برشی راحت تر از سطح فلز کنده شده و بهره ی بازدارندگی کاهش یافته است. برای بهبود نیروی بازدارندگی آرژینین و پتاسیم فسفات، اثر هم افزایی برای این دو بازدارنده با غلظت های 1 میلی مولار بررسی گردیده و مشاهده شد که به علت تشکیل لایه ای از اکسید های نامحلول و در سطح فلز و جذب آرژینین بر روی آن، بهره ی بازدارندگی به میزان بسیار زیادی افزایش یافته است.