در این تحقیق تنوع ژنتیکی 5 جمعیت طبیعی بلوط ایرانی (quercus brantii) در جنگل های زاگرس با استفاده از 15 نشانگر مورفولوژیکی و 8 نشانگر مولکولی ssr بررسی شد. از میان 8 جفت پرایمر ssr 6 آغازگر توانستند هتروزیگوتی را در جمعیت های مورد بررسی نشان دهند. در شاخص های تنوع ژنتیکی سطح پایینی از تنوع درون جمعیت (gis=0.30) و تنوع بین جمعیت gst=0.23)) مشاهده شد. در آنالیزهای مولکولی و مورفولوژیکی نتایج تا حد نسبتا زیادی با یکدیگر مطابقت داشتند و جمعیت ها در سه شاخه اصلی تقسیم بندی شدند. در آنالیز نی سطح بالایی از تشابه (حد اقل 0.7776 و حد اکثر 0.9428) میان جمعیت ها مشاهده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده میزان پایین تنوع ژنتیکی میان جمعیت ها نشان دهنده افزایش میزان خطر انقراض آنها در اثر تحلیل تنوع ژنتیکی است.