در سال های اخیر، محققان با افزودن نانوذرات معدنی درسنتز پلیمرها، سعی درتولید نانوکامپوزیت ها در جهت بهبود خواص پلیمرها دارند. در این تحقیق، پخت وسینتیک تخریب حرارتی اپوکسی رزین با 3 و3 – دی آمینو دی فنیل سولفون و به همراه ترکیب آن با نانوذره اکتاسیلان چند وجهی سیلسس کوئیوکسان بررسی شد. با استفاده از روش dsc ، اثر نانوذره بر روی پخت اپوکسی رزین بررسی شد. پایداری حرارتی نانوکامپوزیت اپوکسی رزین به وسیله ی روش tga مورد ارزیابی قرار گرفت، که نشان می دهد تخریب نانوکامپوزیت در یک مرحله صورت می گیرد. سپس ساختار نانوکامپوزیت به کمک روش های پراش پرتو ایکس و میکروسکوپ روبشی الکترونی مشخصه یابی شد. انرژی فعال سازی تخریب حرارتی با استفاده از روش های کیسینجر و فلین- وال – اوزاوا تعیین گردید. اگرچه مقادیر بدست آمده از روش های مختلف با هم تفاوت هایی دارند ولی روند یکسانی را طی می کنند. مدل سینتیکی تخریب حرارتی با استفاده از روش های کواتس- ردفرن، هاروویتز – متزگر و ون کرولن بررسی شد. با بررسی نتایج بدست آمده معلوم شده است که سینتیک تخریب حرارتی در همه سرعت های گرمادهی، از نوع هسته زایی و رشد ((a2 مطابق با معادله آورامی پیروی می کند. واژگان کلیدی: اکتاسیلان چند وجهی، نانوکامپوزیت اپوکسی رزین، انرژی فعال سازی، dsc.، tga