متون ادبی همواره از جهات مختلف مورد توجه بوده و علاوه بر لذتبخش بودن و دارا بودن جایگاه بالابه عنوان متون با ارزش در بین افراد جامعه، به دلیل موثر بودن بر روی طرز تفکر، ایدئولوژی وجهان بینی افراد مورد مطالعات و بررسیهای دقیق بوده اند؛ که اکثر این مطالعات جهت دستیابی به درک بهتری از متن و یافتن ایده اصلی این متون تحقق یافته اند. برای این منظور ، روشهای مختلفی به کار گرفته شده اند که بررسی های انجام یافته معقول و قابل قبول باشند. در این راستا ، در مطالعه ادبیات ، برخی از روشها ذهن گرایانه و برخی دیگر برون گرایانه می باشند . از این رو ، سبک شناسی به عنوان یک روش میانه رو در پیوستار ذهن گرایانه و برون گرایانه یکی از کاربردی ترین روشهای تجزیه و تفسیر متون ادبی به شمار می رود . همچنین ، سبک شناسی بر روی کاربرد متون ادبی جهت اهداف آموزشی تأکید داشته است . در این زمینه ، در مطالعه حاضر ، یک داستان کوتاه از همینگوی به نام "یک مکان تمیز با نور خوب" بر اساس سبک شناسی و در چارچوب یافته های زبان شناختی بررسی شده است . نتایج این مطالعه نشان می دهد که عناصر زبانی و ویژگی های سبکی این داستان بطور همسو توجه ما را به یک تم مشخص که همان ایده اصلی داستان است جلب می کند . علاوه بر این ، تأثیر این یافته ها در ارتباط با کاربرد داستان برای اهداف آموزشی نیز مورد بحث قرار گرفته است .