درسال های اخیر فیزیوتراپیست ها بطورگسترده از نواربندی بعنوان جزئی از برنامه توانبخشی در درمان اختلالات نوروموسکولواسکلتال استفاده می کنند. مکانیسم های متفاوتی برای اثرگذاری تیپ شناخته شده است، یکی از مکانیسم های احتمالی مطرح شده در سال های اخیر، کوتاه شدن طول فیبرهای اینترافیوژال بوده است. سوال اساسی این است که آیا تیپ علاوه بر پوست، گیرنده های داخل دوکی عضلات را هم تحریک می کند یا خیر؟ 15 فرد سالم غیرورزشکار در 5 جلسه تحت آزمایش قرار گرفتند. گروه های مورد آزمایش شامل: گروه کنترل، گروه تیپینگ، گروه بی حسی، گروه تیپینگ و بی حسی، گروه تیپینگ و بی حسی پلاسبو. از رفلکس h جهت بررسی الگوی فراخوانی موتورنورون های عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی استفاده شد. شدت لازم جهت ثبت رفلکس h ابتدائی و حداکثر، 5 و 10 دقیقه پس از تیپ در گروه تیپینگ و در گروه تیپ و بی حسی در هردو عضله سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی کاهش معنی داری را نشان داد(p<0/05). 15 دقیقه پس از بی حسی دامنه قله به قله رفلکس h حداکثر به ترتیب در گروه بی حسی کاهش و در گروه تیپ و بی حسی افزایش معنی داری را نشان داد(p<0/05). در حالی که در گروه تیپینگ، 5 و 10 دقیقه پس از تیپ نسبت به مرحله اول تفاوت معنی داری را نشان نداد (p>0/05). شیب سه نقطه ابتدائی بازوی صعودی منحنی فراخوانی رفلکس h عضله سولئوس 10 دقیقه پس تیپ در گروه تیپینگ، بر پوست سالم و نیز 5 و10 دقیقه پس از تیپ در گروه تیپ و بی حسی افزایش معنی داری را نشان داد(p<0/05). تاثیر افزودن تیپینگ به روش مهاری نه تنها باعث مهار موتورنورون های عضلات گاستروسولئوس نشده است بلکه باعث ایجاد اثرات تسهیلی بسیار قابل توجه در سولئوس خصوصا در موتورنورون های کند انقباض آن و نیز به میزان کمتر در عضله گاستروکنمیوس خارجی می شود. هر چند بی حسی باعث مهار موتورنورون های سولئوس شد اما تیپینگ بر روی پوست بی حس شده هم سبب افزایش تحریک پذیری نورون حرکتی شد. مکانیسم تاثیرگذاری تیپ از راه تحریک گیرنده های آستانه بالا و عمقی تر پوست سبب ایجاد اثرات تسهیلی در عضلات گاستروسولئوس می شود و تیپ هیچ تاثیری بر گیرنده های داخل دوکی عضلات گاستروسولئوس نمی گذارد.