آپتامرها توالی های الیگونوکلئوتیدی dna یا rna سنتز شده ای هستند که در اشکال سه بعدی تا خورده اند و بصورت اختصاصی و با قابلیت بالا با مولکول های هدف برهمکنش می دهند. آپتامرها با استفاده از فرایند in vitro که selex (فرایند تکامل سیستماتیک لیگاندها توسط غنی سازی نمایی) نامیده می شود، بدست می آید. این فرایند، آپتامر ویژه یک مولکول هدف را انتخاب می کند. در سال های اخیر آپتامرها به علت قابلیت بالا و عملکرد اختصاصی و پایداری شان به عنوان معرف های تشخیصی ایده آل و جایگزین آنتی بادی در توسعه نانوحسگرهای زیست تشخیصی بکار می رود. یکی از چالش های به کاربردن آپتامرها برای اندازه گیری مولکول های کوچک، قابلیت پایین آپتامر در برهمکنش با مولکول های بزرگ می باشد. ایمونوگلبولین e یکی از انواع آنتی بادی های سیستم ایمنی بدن انسان می-باشد، که با نسبت بسیار پایین در خون وجود دارد که بطو اساسی در پاسخ به واکنش های آنی از نوع حساسیت شدید ایجاد می شود که منجر به بیماری های آلرژی مثل آسم و تب یونچه می شود.

آپتامرها توالی های الیگونوکلئوتیدی dna یا rna سنتز شده ای هستند که در اشکال سه بعدی تا خورده اند و بصورت اختصاصی و با قابلیت بالا با مولکول های هدف برهمکنش می دهند. آپتامرها با استفاده از فرایند in vitro که selex (فرایند تکامل سیستماتیک لیگاندها توسط غنی سازی نمایی) نامیده می شود، بدست می آید. این فرایند، آپتامر ویژه یک مولکول هدف را انتخاب می کند. در سال های اخیر آپتامرها به علت قابلیت بالا و عملکرد اختصاصی و پایداری شان به عنوان معرف های تشخیصی ایده آل و جایگزین آنتی بادی در توسعه نانوحسگرهای زیست تشخیصی بکار می رود. یکی از چالش های به کاربردن آپتامرها برای اندازه گیری مولکول های کوچک، قابلیت پایین آپتامر در برهمکنش با مولکول های بزرگ می باشد. ایمونوگلبولین e یکی از انواع آنتی بادی های سیستم ایمنی بدن انسان می-باشد