نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در آزمایش اول bap روی تعداد شاخساره با نوک نکروزه شده اثر معنی داری نداشت ولی سایر پارامترها را بهبود بخشید. غلظت 8/8 میکرومولار bap اثرات بهبوددهنده ی بیشتری نسبت به غلطت 2/2 میکرومولار bap داشت. در آزمایش اول، غلظت 2/2 میکرومولار pcib، اثرات مفیدی را روی درصد پرآوری، درصد زنده مانی شاخساره ها، متوسط تعداد برگ کلروز و نکروز شاخساره ها و متوسط قطر شاخساره های جانبی بر جای گذاشت. ولی غلظت 8/8 میکرومولار از این آنتی اکسین در برخی موارد اثرات مضری را به دنبال داشت. وجود pcib در محیط کشت به علت جلوگیری از ایفای نقش اکسین در تقسیم و انبساط سلولی، رشد شاخساره اصلی را کاهش داد. اثر pcib روی سایر پارامترها غیرمعنی دار بود. اثر متقابل bap و pcib فقط روی درصد پرآوری، متوسط تعداد برگ کلروز و نکروز شاخساره ها و متوسط قطر قاعده شاخساره های جانبی معنی دار بود. در آزمایش دوم، bap روی تعداد برگ سبز شاخساره ی اصلی و تعداد شاخساره های با نوک نکروزه شده اثر معنی داری نداشت ولی سایر پارامترهای اندازه گیری شده را بهبود بخشید. غلظت بالای tiba، تعداد شاخساره های با نوک نکروزه شده را به طور معنی داری افزایش داد. این آنتی اکسین روی وزن تر شاخساره ها اثر منفی داشت ولی سایر پارامترهای اندازه گیری شده را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار نداد. نتایج بدست آمده در این بررسی نشان داد که آنتی اکسین pcib در پرآوری رز رقم فول هاوس بهتر از tiba عمل می نماید و غلظت 2/2 میکرومولار pcib مناسب تر از غلظت 8/8 میکرومولار آن است.