درونیابی به وسیله چند جممله ای ها یا دیگر توابع، یک روش نسبتا قدیمی در ریاضیات کاربردی است که اولین بار توسط جی والیس در سال 1655 مطرح شد. درونیابی به وسیله توابع چندمتغیره موضوع نسبتا جدید و جذابی است که در چند دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است، چرا که وجود جواب و یگانگی آن به سادگی تضمین نمی شود و علاوه بر تعداد نقاط ، نحوه قرار گیری آن ها نیز در این امر دخیل است. در سال 1977، چانگ و یاو یک توصیف هندسی از درونیابی لاگرانژ چند متغیره ارائه کردند و پس از آن اشخاص دیگری به این سمت روی آوردند و روش های مختلفی از جمله درونیابی هرمیت چند متغیره، نیوتن چند متغیره را معرفی کردند. همچنین افراد زیادی از شکل های مختلف درونیابی در کارهایی چون پیش بینی سیل، شمارش سنگریزه و نظایر آن استفاده کرده اند. اگر تابع رباضی یک پدیده به طور کامل در اختیار باشد قطعا قضاوت ها و تصمیم گیری های بعدی در مورد آن پدیده دقیق تر و کامل تر خواهد بود. رسیدن از داده های گسسته محدود به تابع پیوسته یک پدیده را درونیابی آن پدیده گویند از این رو در بسیاری از پیش بینی ها، برآوردها, تقریب ها و آزمایش ها می توان از درونیابی استفاده کرد.