دولت به عنوان محوری ترین و قدرتمندترین سازمان در هر جامعه، و تنها نهادی که حق اعمال زور مشروع در جامعه را دارد، تأثیر بسزایی در فرایند توسعه هر کشور، چه از لحاظ اقتصادی و چه از لحاظ سیاسی و اجتماعی دارد؛ اما چگونگی این تأثیر وابستگی کامل به ماهیت هر دولت دارد. شواهد موجود در مورد کشورهای در حال توسعه دارای منابع نفتی، نشان داده است که ناکارآمدی دولت در این کشورها یکی از عوامل حرکت کند آنها در مسیر توسعه است. لذا توانمند کردن دولت یکی از اقدامات اساسی در زمینه توسعه این کشورها به شمار می آید. در این زمینه، اصلاح ساختار مالی دولت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی_تطبیقی به بازخوانی یک مطالعه صورت گرفته در ایران در زمینه اصلاح ساختار بودجه ریزی دولت می پردازد و یک الگوی صحیح بودجه ریزی که بتواند مشکلات موجود در زمینه بودجه ریزی کشور را تا حد زیادی مرتفع کند، معرفی می کند. برای این منظور داده های سال های 1390-1381 به روش الگوی فوق بازنویسی شده و نحوه تخصیص منابع در بودجه ریزی فعلی را مورد بررسی قرار داده ایم در نهایت طی این بررسی نتیجه می شود که با توجه به مشکلات خاص بودجه ریزی در ایران الگوی حاضر می تواند در رفع این مشکلات موثر واقع شود.