در طراحی کارخانه تغلیظ مجتمع مس شهربابک (میدوک) برای مرحله رافر 5 عدد ستون پیش بینی شده است که طبق طراحی اولیه باید 75 درصد کنسانتره نهایی را تولید کنند ولی متاسفانه بنا به دلایل مختلف این ستون ها به هیچ وجه کارایی نداشته و کف گیری از آن ها انجام نمی شود. این امر باعث افزایش دبی ورودی مواد با ارزش به سلول های رمق گیر رافر نسبت به مقدار طراحی شده می گردد که کاهش کارایی مدار (بازیابی و عیار) را به دنبال دارد. در طی چند سال گذشته تحقیقاتی در مدار رمق گیر رافر انجام گردید ولی متاسفانه هیچ کدام از این تحقیقات به نوع و غلظت مواد شیمیایی که یکی از مهم ترین پارامترهای موثر در فلوتاسیون می باشد نپرداخته است. در این تحقیق با استفاده از روش های آماری غلظت مواد شیمیایی استفاده شده در مدار رمق گیر رافر به منظور دستیابی به حداکثر میزان بازیابی در مقیاس آزمایشگاهی بهینه شد. با توجه به نتایج بدست آمده 99/8 گرم بر تن z11 ، 80/22 گرم بر تن flomin ، 05/5 گرم بر تن a3477 ، 52/12 گرم بر تن a65 و 68/7 گرم بر تن a70 به عنوان مقادیر شرایط بهینه جهت رسیدن به بازیابی حداکثر تعیین گردید. در ادامه با استفاده از غلظت های بهینه بدست آمده، چندین سیستم توزیع مواد شیمیایی در طول سلول های فلوتاسیون مورد مطالعه قرار گرفته و رفتار این سیستم ها در محدوده های ابعادی مختلف در طول زمان فلوتاسیون تعیین شد. نقاط سه گانه افزایش مواد شیمیایی ابتدای تانک آماده سازی، سلول چهارم و سلول هفتم در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده در این قسمت مشخص گردید که در زمان های ابتدایی فلوتاسیون سیستم توزیع 0-0-100 بیشترین بازیابی را در محدوده های ابعادی مورد بررسی داشته ولی به مرور زمان عملکرد سیستم توزیع 20-20-40 بهبود یافته به طوری که در پایان فلوتاسیون بیشترین بازیابی در اکثر محدوده های ابعادی (به جز ذرات کوچک تر از 20 میکرون) بدست می آید. بازیابی و عیار کلی حاصل از سیستم توزیع 20-20-40 به ترتیب برابر با 85/93 و 33/9 درصد می باشد.