در این پایان نامه، ما به تخصیص منابع برای شبکه ی ناهمگون ofdma در حالت فروسو پرداخته ایم. هدف بیشینه کردن مجموع نرخ کاربران ماکروسل و فمتوسل با در نظر گرفتن بیشینه توان ارسالی هر ایستگاه پایه و بیشینه تداخل قابل قبول برای کاربر ماکروسل می باشد. سپس راه حل زیر بهینه ای برای مسئله بیان کردیم. کار های انجام شده در این مقوله یا به ارائه ی راه حل توزیع شده برای تخصیص منابع پرداخته اند که ممکن است به جواب بهینه نزدیک نشود و یا از تاثیر تغییرات تداخل صرف نظر کرده اند و آن را به عنوان نویز در نظر گرفته اند. استفاده از سناریوی دوم که در آن تداخلات ناشی از فعالیت فمتوسل بر روی شبکه ی ماکروسل اولیه در نظر گرفته نمی شود باعث کاهش کیفیت سرویس و افت نرخ کاربران ماکروسل خواهد شد که به نوبه ی خود از مزایای کاربرد فمتوسل ها خواهد کاست. برای حل مسئله ی بهینه سازی غیر محدب مطرح شده، مسئله ی را به سه مسئله ی زیربهینه ی تخصیص زیرحامل، تخصیص توان در ماکروسل و تخصیص توان در فمتوسل تبدیل می کنیم. با در نظر گرفتن حد پایین برای تابع هدف مسئله ی تخصیص توان به فمتوسل ها آن را به فرم محدب در می آوریم و سپس، با استفاده از یک الگوریتم تکرار به یافتن جواب برای این سه مسئله می پردازیم. نتایج شبیه سازی نشان دهنده ی آن است که نرخ کاربران ماکروسل بهبودی قابل توجه در مقایسه با حالتی دارد که هیچ محدودیت تداخلی برای فعالت فمتوسل ها در نظر گرفته نشده بود.