انتخاب شرکای زنجیره ی تأمین، یک تصمیم مهم شامل معیارهای چندگانه و عوامل ریسک است. مدیریت پشتیبانی در زنجیره های تأمین به منظور کاهش هزینه و افزایش کیفیت تولیدات به دنبال مشارکت تأمین کنندگان مناسبی است. به همان اندازه که انتخاب تأمین کنندگان مناسب در تقلیل هزینه ها موثر است و باعث افزایش قدرت رقابت شرکت ها می شود، یک انتخاب نامناسب نیز می تواند باعث تنزل موقعیت مالی و عملیاتی شرکت ها گردد. در اغلب مسائل دسترسی به اطلاعات دقیق و داده های معین، برای مدلبندی وضعیت واقعی امکان پذیر نمی باشد. به علاوه قضاوت افراد معمولا به صورت مبهم انجام می گیرد و مقادیر دقیق و مشخص عددی برای بیان نظرات به کار گرفته نمی شود. بنابراین از مفاهیم فازی استفاده می گردد. در این پایان نامه مدل های برنامه ریزی چند هدفی فازی و تصمیم گیری چند شاخصه ی فازی برای انتخاب تأمین کنندگان ارائه شده و روش هایی برای حل آنها پیشنهاد گردیده است.