برای طراحی یک سیستم پایدار مدیریت مواد زائد در دانشگاه تبریز، مطالعه ای برای تعیین ویژگی های زائدات این دانشگاه انجام شد. نمونه برداری ها در سه ماه فصل بهار و در هر ماه به مدت یک هفته از زائدات کانتینرهای موجود در مکان های دفع زباله در سطح پردیس دانشگاه صورت گرفت. روش های نمونه برداری و نیز تعیین ترکیبات زائدات با استفاده از نتایج مطالعات انجام گرفته در سایر دانشگاه ها برای تعیین کمیت و کیفیت زائدات و همچنین بر اساس روش آزمون استاندارد برای تعیین ترکیب زباله های جامد شهری غیرفرآوری شده astm d5231-92)) انتخاب شدند. همچنین زائدات فسادپذیر به منظور تعیین درصد رطوبت، نسبتc/n و ph مورد تجزیه قرار گرفتند. برآورد تولید روزانه زائدات دانشگاه علاوه بر وزن کشی در محل تولید زائدات، با استفاده از روش وزن کردن کامیون در دو حالت پر از زباله و بدون زباله (پس از خالی کردن زباله) و در هر ماه به مدت 5 روز انجام شد. افزون بر این، چگالی زائدات دانشگاه (در حالت غیرفشرده) نیز اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بخش اعظمی از زائدات دانشگاه تبریز را مواد فساد پذیر (21/44 درصد) با رطوبت 20/64 درصد، نسبت کربن به ازت 42/23 و میزان ph 53/5 به خود اختصاص می دهند. بعد از مواد فسادپذیر، بیشترین درصد زائدات مربوط به پلاستیک، کاغذ، شیشه، سایرمواد، فلزات، نان خشک، منسوجات، نخاله های ساختمانی، چوب و لاستیک به ترتیب با 17/18،48/15، 21/8، 74/6، 05/3، 19/2، 79/0، 6/0، 36/0 و 19/0 بود. چگالی زائدات 54/89 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که در فصل بهار بخش عمده زائدات دانشگاه تبریز را پسماندهای فسادپذیر تشکیل می دهد. میزان این پسماندها حدود 3/1 تن در روز (از تولید کل روزانه 9/2 تن) است و می تواند پیش زمینه ای برای بررسی های آغازین کمپوست سازی فراهم کند.