نانوذرات پروتئینی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد نظیر زیست سازگار بودن و تجزیه پذیری در بدن توجه پژوهشگران را برای تولید سامانه های دارو رسانی به خود جلب کرده اند. همچنین استفاده از نانوذرات مغناطیسی مانند آهن اکسید از کارآمدترین روش های هدفمند سازی مغناطیسی حامل ها است. در این پژوهش، ابتدا نانوذرات آلبومین مغناطیسی حاوی داروی 5-فلورویوراسیل با استفاده از روش جدایش فاز تولید شده و سپس با استفاده از روش رویه پاسخ و طراحی مرکب میانی بیشینه ی بارگذاری دارو و نانوذره مغناطیسی آهن اکسید (با میانگین اندازه 8 نانومتر) بهینه سازی شد. شرایط بهینه به دست آمده برای بیشینه بارگذاری همزمان دو عامل فوق شامل غلظت دارو mg/ml 5/1، غظت نانوذره مغناطیسی mg/ml 79/2 و 2/8 ph است.آزمایش های تایید در شرایط بهینه سه بار تکرار شدند و نانوذرات آلبومین مغناطیسی با میانگین اندازه شعاع 8/111 نانومتر، پتانسیل زتای 7/33- میلی ولت و ضریپ پراکندگی 064/0 با 1/41% بارگذاری نانوذره مغناطیسی آهن اکسید و 8/15% دارو به دست آمدند. تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی عبوری نشان داد که نانوذرات مغناطیسی درون پروتئین به دام افتاده اند. رهایش برون تنی دارو در بافر فسفات 4/7 ph و دمای °c 37 مورد مطالعه قرار گرفت. رهایش در مدت 93 در شرایط سینک تکمیل شد. توسط طیف سنجی فوریه مادون قرمز (ftir) چگونگی تغیییرات پیوندهای آلبومین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مغناطیس سنجی با نمونه ی ارتعاشی (vsm) نشان داد که نانوحامل های آلبومینی از ویژگی ابرپارامغناطیسی برخوردار اند که توانایی آن ها در هدفمند سازی مغناطیسی تضمین می شود. آزمون پایداری سامانه ی پروتئینی با نگه داری سامانه در دو دمای c° 25 و c° 4 به مدت 60 روز صورت گرفت و پایداری سامانه مورد تایید قرار گرفت. نتایج توانایی این سامانه را در هدفمند سازی مغناطیسی و رساندن هدفمند دارو و نیز سایر عوامل درمانی و رهایش کنترل شده تصدیق می کند