مشارکت سیاسی شهروندان در فرایند سیاسی به عنوان یکی از مهمترین نشانه های روند توسعه سیاسی در نظام هایی است که خواستگاه دموکراتیک دارند. مشارکت سیاسی فرایندی چند وجهی است که متغیرهای متعدد در شبکه ای از روابط پیچیده در آن موثر می باشند؛ یکی از این مولفه ها، مولفه قومیت است. بنابراین مشارکت سیاسی در کشورهایی که دارای نظام های فرهنگی چندپارچه قومی می باشند اهمیت بیشتری می یابد. کشور ما نیز یکی از کشورهایی است که دارای تنوع گسترده ای از فرهنگ ها و قومیت ها می باشد. یکی از تأثیرگذار ترین این خرده فرهنگ ها در تحولات سیاسی اجتماعی در تاریخ ایران، قوم عرب می باشد که استان خوزستان و به طور خاص شهرهای سوسنگرد، هویزه، آبادان، خرمشهر و اهواز به عنوان اصلی ترین زیستگاه قوم عرب در ایران قلمداد می شوند. در این پژوهش قصد بر آن است که تأثیر مولفه قومیت، اعم از هویت و مطالبات قومی بر رفتار انتخاباتی قوم عرب خوزستان مورد بررسی قرار گیرد. فرضیه اصلی این پژوهش عبارت از : از میان متغیرهای تأثیرگذار بر رفتار رأی دهی قوم عرب خوزستان، مقوله قومیت(اعم از هویت و مطالبات قومی)از مهمترین اولویت برخوردار است. یافته ها حاکی از آن است که بین تمایلات قومی و مشارکت رأی دهی قوم عرب خوزستان رابطه معنا دار و مستقیمی وجود دارد. به این معنا که بیشترین عامل تأثیر گذار بر رفتار انتخاباتی قوم عرب خوزستان، تمایلات و هویت قومی آنها بوده و همچنین عوامل انگیزشی مانند علاقه به سیاست و احساس اثر بخشی نیز هنگامی بر رفتار رأی دهی آنها تأثیر گذار است که در راستای مطالبات و هویت قومی آنها باشد. روش پژوهش در این مطالعه، کتابخانه ای و میدانی ( تهیه پرسشنامه و مصاحبه) می باشد. محدوده پژوهش نیز کلیه انتخابات ریاست جمهوری ، به ویژه انتخابات دهم ریاست جمهوری است. همچنین شهرسوسنگرد مرکز شهرستان دشت آزادگان به عنوان جامعه آماری انتخاب گردیده است. کلید واژگان: مشارکت انتخاباتی، عوامل انگیرشی، منابع فردی و اجتماعی، قومیت، قوم عرب خوزستان، انتخابات ریاست جمهوری

آموزش محیط زیست و افزایش سطح آگاهی های عمومی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه برای متوقف نمودن حرکت پرشتاب نابودی محیط زیست و طبیعت راه حلی جدی و موثر قلمداد می شود. در این میان یکی از مهم ترین و اساسی ترین بخش های آموزش محیط زیست، آموزش در مقاطع عالی شامل تربیت نیروی انسانی متخصص مورد نیاز، ترویج و ارتقاء دانش، گسترش تحقیق و فراهم نمودن زمینه مساعد برای توسعه کشور است. هدف از آموزش عالی محیط زیست تربیت متخصصینی است که بنا به دانشی که کسب کرده اند، بتوانند به حل مشکلات محیط زیست پرداخته و در حیطه اختیارات خویش به اهداف آموزشی جامعه عمل بپوشانند. این پژوهش با هدف بررسی رضایت تحصیلی دانشجویان رشته محیط زیست دانشگاه های ایران انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده که طی آن 838 نفر از دانشجویان رشته محیط زیست 23 دانشگاه کشور مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویان از تحصیل در رشته محیط زیست رضایت دارند. اما دانشجویان از کیفیت آموزش در محل تحصیل و جایگاه رشته محیط زیست در سطوح مختلف کلان کشور راضی نیستند. در این بین دانشجویان دانشگاه پیام نور نارضایتی بیش تری از کیفیت آموزش محیط زیست در این دانشگاه دارند و دانشجویان دانشگاه آزاد رضایت بیش تری نسبت به دانشجویان دانشگاه سراسری و پیام نور دارند.

با توجه به اهمیت تریآزولها به عنوان یکی از مهمترین هتروسیکلهای نیتروژندار با خواص دارویی و بیولوژیکی متعدد که در صنایع مختلف شیمیایی ، مواد عکاسی و غیره حایز اهمیت می¬باشد، در این رساله کارایی نانوکاتالیستی مغناطیسی جدیدی برای واکنش 3جزئی کلیک و تهیه طیف وسیعی از تریآزولها مورد بررسی قرار گرفت. کاتالیزور مربوطه بر پایه ی هسته¬ی fe3o4 می باشد که با روش همرسوبی تهیه شده و در مرحله ی بعد پلی اتیلن ایمین با لینکری مناسب به صورت کووالانسی به سطح fe3o4 متصل شد. در انتها با تثبیت یون¬های مس بر روی نانو کامپوزیت تهیه شده کاتالیست مربوطه حاصل شد . نانوکاتالیست حاصل به دلیل دارا بودن خاصیت سوپرپارامغناطیسی به سادگی با استفاده از یک آهنربای خارجی از مخلوط واکنش جدا می شود و قابلیت بازیافت آسان و بررسی مجدد در واکنش های متعدد را دارا می باشد. فعالیت بالا، جداسازی آسان و استفاده ی مجدد از ویژگی های برجسته ی این کاتالیست می باشد . نتایج نشان داد به دلیل اتصال کووالانسی پلیمر به سطح نانوذرات مغناطیسی آهن، شسته شدن پلیمر در طول واکنش اتفاق نمی افتد و هم چنین میزان شسته شدن مس به دلیل قدرت کئوردینه شدن مناسب گروه های آمین با آنها در طول واکنش نیز ناچیز است و کارایی کاتالیزور حداقل در 6 بار بررسی مجدد فعالیت آن مناسب بوده است. هم چنین کاتالیزور مربوطه برای طیف وسیعی از مواد اولیه کارایی مناسبی از خود نشان داد. اهمیت کاتالیزور در عدم استفاده از باز در انجام واکنش و کاربرد مقدار بسیار ناچیز آن برای دستیابی به نتایج مناسب در شرایط ملایم می باشد.