ژن درمانی شامل انتقال ژن های متنوع از طریق غشاء سلولی به داخل سلول، یک روش درمان موثر است. حامل های غیر ویروسی در مقایسه با حامل های ویروسی به سادگی تهیه و اصلاح می شوند. پلیمر پلی اتیلن ایمین (pei) یک حامل غیر ویروسی موثر در ژن درمانی درون تنی و برون تنی است. در این مطالعه سنتز کمپلکس های جدید از pei اصلاح شده و فلزات از طریق تشکیل پیوند بین پلیمر اصلاح شده و فلزات مد نظز بوده است و هدف کاهش سمیت و بهبود ترانسفکشن با استفاده از کمپلکسهای سنتز شده به عنوان حامل غیر ویروسی می باشد. ابتدا ساختار pei به وسیله ی گروههای آلکیل کربوکسیلات اصلاح شده و سپس مشتقات حاوی گروه های آمینو اسیداز پلیمر آلکیل کربوکسیل دار شده تهیه و با فلزات وارد واکنش شد. تشکیل پیوند بین پلیمر اصلاح شده و فلزاتی چون کلسیم، منگنز، کبالت، منیزیم، روی و مس خواص بیولوژیکی و بیوفیزیک پلی پلکسهای پلیمر را تغییر داد. تعداد آمینهای نوع اول ساختار وکتورهای سنتز شده از طریق تست tnbsبه دست آمد و توانایی اتصال حاملهای سنتز شده به dna توسط تست اتیدیوم بروماید و ژل آگاروز تعیین گردید. سایز، پتانسیل سطح، کارایی ترانسفکشن و سمیت سلولی پلی پلکسها ارزیابی گردید. کمپلکس های تهیه شده از فلزات منگنز، روی، مس، کلسیم و منیزیم کارایی ترانسفکشن را افزایش و سمیت سلولی را کاهش داده اند. نتایج نشان می دهد تشکیل کمپلکس بین پلیمر اصلاح شده و فلزات تاثیر قابل توجهی روی خواص بیوفیزیکی و بیولوژیکی پلی اتیلن ایمین دارد.