مبتلایان به سیروز حساسیت بیش از حدی به اثر التهاب زایی اندوتوکسین از خود نشان می دهند. علاوه بر این در بیماران سیروتیکی اختلال آینوتروپیک و کرونوتروپیک نیز مشاهده می شود که ممکن است با افزایش حساسیت به اندوتوکسین این اختلالات شدیدتر شوند. در مطالعه ی حاضر به بررسی اثر اندوتوکسین بر روی تغییرات دینامیکی ضربان قلب در موش های مبتلا به سیروز پرداختیم. در ابتدا به منظور بررسی افزایش حساسیت موش های سیروتیک به اندوتوکسین، میزان بیان ژن tlr2و tlr4 در دهلیز موش های سالم و موش های مبتلا به سیروز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمایشات rt-pcr نشان داد که میزان بیان ژن tlr2و tlr4در دهلیز موش های سیروتیک به طور معنا داری بیشتر از موش های سالم است. سپس اثر اندوتوکسین بر شاخص های دینامیکی ضربانات دهلیز ایزوله در حیوانات سیروتیک مورد مطالعه قرار گرفت. در ابتدا میزان پاسخدهی کرونوتروپیک دهلیز ایزوله به تحریک کولینرژیک بررسی شد و نتایج نشان داد که در گروه موش های سالم میزان پاسخ دهی کرونوتروپیک به تحریک کولینرژیک به طور معنا داری کم می شود. در گروه موش های سیروتیک، بعد از تزریق اندوتوکسین میزان پاسخدهی کرونوتروپیک به تحریک کولینرژیک هیچ تغییر معنا داری پیدا نمی کند. علاوه بر این ساختار فراکتالی قلب ایزوله، بعد از تزریق اندوتوکسین در گروه موش های سالم به طور معنی داری تغییر یافت ولی بعد از تزریق اندوتوکسین به موش های سیروتیک ساختار فراکتالی بدتر نشد و این دو پدیده نشان دهنده ی تحمل به اندوتوکسین در سطح قلب بود. در فاز in vivo اثر اندوتوکسین بر روی تغییرات دینامیکی ضربان قلب در حیوانات هوشیار سیروتیک و سالم، با استفاده از پروب تله متری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تزریق اندوتوکسین در موش های سالم موجب تاکیکاردی می شود. ولی در موش های سیروتیک تزریق اندوتوکسین نه تنها موجب تاکیکاردی نشد بلکه 3 ساعت بعد از تزریق، ضربان قلب موش های سیروتیک به حالت برادیکاردی رسید. تغییرات کوتاه مدت ضربان قلب در موش های سالم بعد از تزریق اندوتوکسین به طور معنا داری کاهش یافت ولی در موش های سیروتیک تغییر معنا داری نیافت. این یافته ها بیانگر تحمل به اندوتوکسین در پاسخ کرونوتروپیک قلب در مدل تجربی سیروز می باشد.