عدم قطعیت در زمانبندی و زمانبندی فازی پروژه در سالهای اخیر مورد توجه بسیاری از محققان بوده است. البته علاوه بر فرض اولیه زمانبندی فازی مبنی بر عدم قطعیت در مدت زمان انجام فعالیت‏ها، در بسیاری از پروژه‏های با سطوح ریسک بالا وجود فعالیت‏ها و همچنین وجود روابط پیش‏نیازی نیز می‏توانند دارای ابهام باشند. اگرچه اینگونه ابهام و عدم قطعیت در ساختار و محدوده پروژه، در پروژه‏های تحقیقاتی و پروژه‏های تعمیراتی بسیار دیده می‏شود، ولی تا کنون هیچ تحقیق جامعی در این زمینه انجام نشده است. لذا این رساله سعی در پر کردن این شکاف تحقیقاتی و زمانبندی هر چه بهتر اینگونه پروژه‏ها دارد. به بیان دیگر در این رساله با در نظر گرفتن ابهام‏ها و عدم قطعیت‏های مختلف در پروژه‏های با سطوح ریسک بالا، واقعی‏ترین برنامه زمانی برای اجرای پروژه محاسبه می‏شود. در این راستا ابتدا دو روش کارا برای محاسبه زودترین زمانها در شبکه‏های با ساختار فازی ارایه شده است که روش دوم در گسترش انواع مفاهیم و روشها از ساختار قطعی به ساختار فازی قابل کاربرد است. در ادامه چند مدل برنامه‏ریزی ریاضی برای محاسبه دیرترین زمانهای شبکه با ساختار فازی پیشنهاد شده است. همچنین یک الگوریتم ابتکاری برای تعیین کلیه مسیرهای بحرانی ممکن ارایه شده است، که این الگوریتم، سرعت انجام محاسبات مربوط به درجه بحرانیت را در مقایسه با الگوریتم‏های پیشین در شبکه‏های قطعی به شدت بهبود می‏دهد. از سوی دیگر با توجه به فاصله زیاد بین مفاهیم مسیرهای بحرانی ممکن و لازم، مفهوم مسیرهای بحرانی چیره برای اولین بار در ادبیات موضوع ارایه شده و ویژگی‏های آن مطرح شده است. در مجموع محاسبه خصوصیات زمانی شبکه‏های پروژه با سطوح ریسک بالا، باعث می‏شود از شکست اینگونه پروژه‏ها به دلیل عدم توانایی در تعیین زمانبندی واقعی آنها جلوگیری شود.