چکیده: در پلیمریزاسیون الفین ها، متالوسن ها و مشتقات متالوسنی نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند. پلیمریزاسیون الفین ها به وسیله متالوسن ها (بعنوان کاتالیست) و متیل آلومینوکسان (mao) (به عنوان کوکاتالیست) در اوایل دهه 1980 توسط کامینسکی، باعث انقلاب در این حیطه گردید. پلیمریزاسیون توسط متالوسن انقلاب بزرگی را نیز در صنعت پلاستیک ها ایجاد نموده است. این کاتالیست ها همچنین برای ساخت پلیمرهای با تاکتیسیته فضایی بالا هم به کار می روند. متالوسن ها طیف وسیعی از کاربردها را نشان می دهند و کمپلکس های متالوسنی عمدتاً به عنوان کاتالیست، کاربرد دارند. فضاگزینی در تشکیل پلیمرهای حاصله، نتیجه محیط اطراف مرکز فعال فلز واسطه می باشد. طراحی لیگاند و جهت گیری آن اثر بسیار زیادی بر روی سرعت واکنش و فضاویژگی پلیمرهای حاصله دارد. کاتالیست های متالوسنی که جزء کاتالیست های تک موقعیتی هستند، تکنولوژی مهم و پیشرفته ای برای صنعت پلیمر جهان محسوب می شوند. پیشرفت های حاصل شده کئوردیناسیون کاتالیست های زیگلر-ناتا در طی 40 سال گذشته باعث رشد تولید پلاستیک های پلی الفینی شده است. کاتالیست های متالوسنی به خاطر فعال تر بودن شان نسبت به کاتالیست زیگلر-ناتا و تک مرکزی بودن شان که می تواند دسترسی به پلیمرهای با جرم مولکولی باریک را امکان پذیر نماید، مزیت مناسبی جهت جایگزینی با کاتالیست های مرسوم زیگلر-ناتا دارند. افزایش فعالیت با تغییر در ساختار لیگاند و فلز مرکزی هم میسر می باشد. در این کار تلاش شده است تا از طریق بررسی روش های قدیمی و بررسی روش های سنتزی نوین، روش ساخت کاتالیست نهایی هموارتر گردد. در اولین روش نوین ترکیب اتیل 3-(2-کلروفنیل) -2-متیل پروپنوات از طریق واکنش هک سنتز گردید، سپس پیوند دوگانه مزدوج با حلقه بنزن احیاء شده و با استفاده از پلی فسفریک اسید، ترکیب ایندانونی، که پیش ماده ساخت کاتالیست می باشد، سنتز گردید. در روش بعدی نیز از واکنش هک استفاده شده و این بار از ماده اولیه دی برمو بنزن استفاده شده و به صورت تک ظرفی با انجام واکنش سوزوکی در ادامه واکنش اول، سری ترکیبات جدید (e)-اتیل 3-(2-آریل فنیل)-2-متیل پروپنوات سنتز و در ادامه با کاهش پیوند دوگانه و حلقه زایی ترکیبات ایندانونی مربوطه سنتز گردید. در روش سوم نیز از واکنش هک روی 2-برمو-1،?-بی فنیل، برای سنتز (e)-اتیل 3-](1،?-بی فنیل)-2-ایل[-2-متیل پروپنوات استفاده شده است. در روش چهارم از واکنش بایلیش-هیلمن جهت تهیه این ماده استفاده شده و در نهایت در روش پنجم از واکنش تراکمی بین مشتق آلدهید آروماتیک و استرهای پروپیونیک اسید، استرهای 3-(2-آریل فنیل)-2-متیل پروپنویک اسید بدست آمد.