در این پایان نامه، نخست روشی برای تهیه نانو سیلیکای کروی توخالی و عامل دار کردن آن با گروه تیول، ارائه شده است. شکل و ساختار ذرات تهیه شده، با آنالیز xrd، ft-ir، betو همچنین تصویر semبررسی و شناسایی گردید. سپس از آن به عنوان جاذب برای حذف یون های hg2+، pb2+ و cd2+ از نمونه های آبی و فاضلاب های صنعتی استفاده به عمل آمد. داده های تجربی با مدل های سینتیکی و معادلات ایزوترم های تعادلی برازش شده و از هفت تابع خطا برای تعیین مدل بهینه استفاده شد. در مرحله دوم از گروه عاملی تیول جهت عامل دار کردن سیلیکاژل استفاده گردید و جاذب حاصل با آنالیز xrd و ft-ir شناسایی شد. سپس از آن به عنوان جاذب برای حذف یون های hg2+، pb2+ و cd2+ از نمونه های آبی و فاضلاب های صنعتی استفاده گردید. داده های تجربی با مدل های سینتیکی و معادلات ایزوترم های تعادلی برازش و از هفت تابع خطا برای تعیین مدل بهینه استفاده شد. در مطالعه مقایسه ای این دو جاذب، نانو تیو سیلیکای کروی توخالی به عنوان جاذب با کارایی بالاتری نسبت به تیو سیلیکاژل انتخاب گردید. در قسمت سوم پایان نامه، از نانو سیلیکای کروی توخالی به عنوان حامل دارو جهت بررسی آزاد سازی آهسته ریفامپین به عنوان داروی مدل در محیط شبیه سازی شده بدن استفاده گردید. این نانو حامل کروی و داروی بارگذاری شده در این حامل، با روش های tga،dta ، bet، ft-ir و تصویر tem بررسی و مطالعه شدند. بعد از بارگذاری ریفامپین بر روی سطح و داخل کره های حامل، مطالعات آزاد سازی آزمایشگاهی ریفامپین انجام گردید. آزاد سازی ریفامپین به کندی و در عرض حدود 118 ساعت انجام گرفت. نانو سیلیکای کروی توخالی به عنوان حامل ریفامپین، نقش مهمی در آزاد سازی آهسته آن دارد و می تواند در کاربرد های دارورسانی به بدن مورد استفاده قرار بگیرد.