این پژوهش به منظور بررسی اثر آنتی بیوتیک استرپتومایسین و جیبرلیک اسید بر بی دانه شدن و برخی ویژگی های کمی وکیفی میوه انگور رقم صاحبی قرمز صورت گرفت. پژوهش حاضر در قالب 2 آزمایش متفاوت از نظر نوع ماده صورت پذیرفت. آزمایش اول به منظور تعیین اثر آنتی بیوتیک استرپتومایسین بر بی بذری و ویژگی های حبه انگور رقم صاحبی انجام گرفت. بدین شکل که استرپتومایسین در غلظت های صفر،50، 150 و 300 میلی-گرم در لیتر و در زمان باز شدن گل ها به صورت غوطه وری خوشه های باز شده انگور انجام شد. نتایج نشان داد که غوطه ور نمودن خوشه های انگور در مرحله تمام گل در تیمار با غلظت 300 میلی گرم در لیتر ضمن افزایش درصد بی بذری، کاهش وزن حبه ها را به دنبال داشت. غلظت های پایین استرپتومایسین چندان تأثیری بر تغییرات کمی و کیفی میوه انگور از جمله پی اچ، اسیدیته و طول خوشه نداشت. در آزمایش دوم تأثیر تیمار با اسید جیبرلیک با غلظت های صفر،10، 20 و 40 میلی گرم در لیتر در دو زمان که مرحله اول 20 روز قبل از باز شدن گل ها و مرحله دوم 10 روز قبل از باز شدن گل ها به صورت محلول پاشی روی خوشه ها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد اسید جیبرلیک به ویژه در غلظت های بالاتر منجر به افزایش بی بذری، طویل شدن حبه ها، افزایش وزن حبه ها و افزایش سفتی پوست در نهایت منجر به افزایش کیفیت میوه جهت مصرف تازه خوری گردید. اثر متقابل غلظت در زمان 10 روز قبل از باز شدن گل ها و تیمار 40 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک بالاترین وزن حبه را نشان داد. کمترین میزان سفتی پوست نیز متعلق به تیمار با غلظت 20 میلی گرم در لیتر اسیدجیبرلیک در زمان 20روز قبل از باز شدن گل ها بود.