میراگرهای جاری شونده فلزی، از قدیمی ترین ابزار اتلاف انرژی برای کنترل و کاهش پاسخ های لرزه ای سازه ها تحت زمین لرزه های شدید محسوب می شوند. یکی از پرکاربردترین این وسایل نوع خاصی از میراگرها تحت عنوان میراگرهای adas می باشند . در طراحی این نوع میراگرها پارامتر های مختلفی دخیل هستند که عبارت اند از: 1-جابجایی تسلیمی(?y) 2-ضریب سخت شوندگی کرنشی(?) 3-نسبت سختی اعضای بادبندی به سختی میراگرها(b/d) 4- نسبت سختی میراگر به سختی طبقه بدون میراگرهای نصب شده(sr) 5-سختی الاستیک میراگر(kd). انتخاب مناسب این پارامترها، تأثیر چشمگیری بر رفتار غیرخطی سازه دارد. در تحقیقات گذشته دانشمندان مقادیر ثابتی را برای پارامتر های طراحی adas پیشنهاد کرده اند . در این پژوهش نشان داده شده است، چنانچه این مقادیر برای میراگرها در تمامی طبقات قاب های خمشی و ساده فولادی یکسان انتخاب شود، شکل پذیری به صورت یکنواخت در طبقات توزیع نشده و تغییر شکل های بخش هایی از سازه کمتر از تغییر شکل مجاز خواهد شد. به عبارت دیگر از تمامی ظرفیت مصالح مصرفی استفاده نشده و طراحی بهینه نمی باشد . می توان با متغیر فرض کردن پارامترهای موثر در سختی و مقاومت میراگرهای adas و با استفاده از الگوریتم رسیدن به تغییر شکل های یکنواخت، سازه ای طراحی نمود که علاوه بر بهینه بودن ، عملکرد و رفتار لرزه ای مناسب تری تحت زلزله های شدید داشته باشد .