پایداری کشاورزی امروزه بی شک یکی از مهمترین زیربناهای رسیدن به توسعه پایدار است. اتکای اصلی درآمد ساکنین روستا های شهرستان تربت حیدریه و دهستان بالاولایت، به محصولات کشاورزی و باغی است. در این بین زعفران که از ایام قدیم درمنطقه خراسان کشت می شده است از محصولات عمده این منطقه بشمار می رود و توجه به پایداری آن در توسعه روستایی مهم می باشد. این تحقیق با هدف تحلیل پایداری تولید زعفران از دو بعد اجتماعی و اقتصادی انجام گرفته است. برای بررسی این موضوع از دو روش اسنادی و میدانی از طریق روش تحقیق توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. در فرایند عملیات میدانی، دو نوع پرسشنامه تهیه گردید. پرسشنامه اول توسط دهیاران و بخشدار منطقه و پرسشنامه دوم توسط 327 کشاورز زعفران کار انتخاب شده از طریق نمونه گیری مطبق از 20 روستای دهستان تکمیل گردیدند. به منظور تحلیل داده ها، از نرم افزار spss و excel و آماره های توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت اقتصادی روستاها از جمله درآمد پایین، نوسان قیمت زعفران، عدم تضمین قیمتها، عدم بازاریابی مناسب، هزینه بالای تولید زعفران و ناکارآمدی نهادهای دولتی در ایجاد تعاونی جهت بهبود خرید و فروش زعفران در ناپایداری اقتصادی تولید زعفران نقش دارند. همچنین مشارکت و همیاری مردم در قالب خود جوش و محلی در امور روستا و تولید زعفران رابطه مستقیم با پایداری اجتماعی روستاها دارد ولی مشارکت و انسجام و همبستگی مردم با پایداری اقتصادی رابطه معناداری ندارد. کلید واژه ها: پایداری، کشاورزی پایدار، زعفران، توسعه روستایی