به منظور تعیین اثرات افزودنی های مختلف بر ترکیبات شیمیایی، تغییرات کمی سولانین، تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک ، پروتئین ، قابلیت هضم به روش invitro، بوته تر و خشک سیب زمینی آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با بیش از یک مشاهده در هر تکرار به اجرا درآمد و مقایسه میانگین ها به روش آزمون چند دامنه ای دانکن انجام شد. تیمارهای استفاده شده در این آزمایش شامل: 1) بوته تر سیب زمینی، 2) بوته تر سیب زمینی همراه با7/5درصد اوره، 3) بوته تر سیب زمینی همراه با 2/14درصد ملاس و 7/5درصد اوره، 4) بوته تر سیب زمینی همراه با 7/5 درصد سود، 5) سیلوی بوته تر سیب زمینی، 6) سیلوی بوته تر سیب زمینی همراه با 2/14درصد ملاس ، 7)بوته ترسیب زمینی حرارت داده شده در 120 درجه سانتیگراد، 8) بوته خشک سیب زمینی، 9) بوته خشک سیب زمینی همراه با 4درصد اوره، 10) بوته خشک سیب زمینی همراه با 10 درصد ملاس و 4درصد اوره، 11) بوته خشک سیب زمینی حرارت داده شده در 120 درجه سانتیگراد بودند. براساس نتایج بدست آمده، در تیمارهای 4، 5، 6 و 10 اجزای دیواره سلولی شامل ndf و adf پائین تر و در تیمارهای 2، 9 و 10 پروتئین خام بالاتر بود (01/0p<). غلظت سولانین موجود در تیمارها با استفاده از روش hplc اندازه گیری شد. فراوریهای مختلف بجز سود، اثر معنی داری بر کاهش غلظت سولانین نشان داد ولی در این میان سیلو کردن موجب کاهش چشمگیری در غلظت سولانین نسبت به سایر تیمارها شد. افزودن سود، اوره و ملاس به بوته سیب زمینی، سیلوی بوته تر سیب زمینی و سیلوی بوته تر سیب زمینی حاوی ملاس منتج به افزایش قابلیت هضم ماده خشک وndf گردید. در حالیکه تیمارهای 4، 5 و 6 منجر به افزایش تجزیه پذیری بخش a و سرعت تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتئین شد. نتایج نشان می دهد که فراوری بوته سیب زمینی و بخصوص سیلو کردن می تواند از طریق کاهش غلظت سولانین، سبب کاهش مسمومیت در دام شده و از این رو بعنوان بخشی از جیره مورد استفاده قرار گیرد.