باورها و نگرش های دانش آموزان در مورد توانایی های خود برای تسلط بر تکالیف (خودکارآمدی تحصیلی) یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش جهت گیری مذهبی و سبک های هویّت در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی است و همچنین روابط این متغیّرها با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان سال سوم دبیرستان های شهرستان شهربابک هستند که بر مبنای جدول کرجسی و مورگان نمونه ای به تعداد 221 نفر (144 دختر و 77 پسر) به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده و پرسشنامه های جهت گیری مذهبی با تکیه بر اسلام آذربایجانی (1382)، پرسشنامه سبک های هویّت isi-6g وایت و همکارانش (1998) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان – جینکز (1999) را تکمیل کردند. عملکرد تحصیلی نیز توسط معدل دانش آموزان در نیمسال اول سال تحصیلی 90-91 سنجیده شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری رگرسیون خطی به روش enter و t-test برای دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که 25درصد از واریانس مربوط به خودکارآمدی تحصیلی در کل دانش آموزان توسط جهت گیری مذهبی اسلامی و زیر مقیاس تعهد تبیین می شود و این در حالی است که در گروه پسران 21درصد از واریانس مربوط به خودکارآمدی تحصیلی توسط جهت گیری مذهبی اسلامی و زیر مقیاس پایبندی به عقاید و مناسک و در دانش آموزان دختر 33درصد از واریانس توسط زیر مقیاس تعهد تبیین می شود. همچنین نتایج نشان داد که 15درصد از واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی در کل دانش آموزان توسط خودکارآمدی تحصیلی و سبک هویت اطلاعاتی و زیر مقیاس تعهد تبیین می شود. در گروه دختران به تنهایی 10درصد از واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی توسط خودکارآمدی تحصیلی و در پسران 32درصد از واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی توسط خودکارآمدی تحصیلی و سبک هویت اطلاعاتی و زیر مقیاس پایبندی به عقاید و مناسک قابل تبیین است.