در این پایان نامه برهمکنش پنج کمپلکس محلول در آب مس شامل[cu(phen)(phen-dione)cl]cl، [cu(bpy)(phen-dione)cl]cl ، [cu(4,7-biphphen)(phen-dione)cl]cl ,، [cu(4,7-dmp)(phen-dione)cl]cl و [cu(2,9-dmp)(phen-dione)cl]cl با ملکول dna در محلول و تثبیت شده بر روی الکترود اصلاح شده با کامپوزیت کیتوسان- کربن نانوتیوب مطالعه شده است. شیوه اتصال کمپلکسهای ذکر شده به dna در محلول، با استفاده از طیفهای جذبی مرئی – فرابنفش ، دورنگ نمایی دورانی، ولتامتری چرخه ای، فلورسانس، بررسی اثرات خاموش کننده مربوط به یون ید و اثرات قدرت یونی ، مقایسه برهمکنش با تک رشته و دو رشته dna و ویسکوزیمتری نتیجه گیری شد. در این مطالعه، پارامترهای ترمودینامیکی آنتالپی و انتروپی بدست آمده از معادله وانت- هوف، نشان داد که برهمکنشهای غیر کووالان نقش اساسی در پروسه اتصال این کمپلکسها بازی می کند. برای واضح شدن بیشتر شیوه اتصال این ترکیبات، مطالعات رقابتی با هوخست بعنوان ترکیب متصل شونده در شیارهای dna و نوترال رد بعنوان یک گونه اینتر کلیت شونده انجام شد. شیوه های اتصالی وثابت های اتصال مطابقت خوبی با ساختار این ترکیبات نشان می دهد. اتصال هیدروژنی در نتیجه حضور گروه phen-dion، شیوه اتصالی مشترک همه کمپلکسها بوده اما شیوه اتصالی دوم این ترکیبات در نتیجه لیگاندهای دوم متقاوت ، با یکدیگر فرق میکند. قویترین شیوه اتصال مربوط به کمپلکس [cu(4,7-biphphen)(phen-dione)cl]cl می باشد که اینتر کلیتیو است و بعد از آن [cu(4,7-dmp)(phen-dione)cl]cl از طریق اتصال در شیارهای dna پیوند برقرار می کند و نهایتاٌ سه کمپلکس [cu(2,9-dmp)(phen-dione)cl]cl, [cu(phen)(phen-dione)cl]cl , cu(bpy)(phen-dione)cl]cl از طریق شیوه اینترکلیتیو جزئی متصل می شوند. در مطالعات الکتروفورز، این ترکیبات خاصیت نوکلئازی خوبی بر روی پلاسمید puc18 نشان دادند و نهایتاٌ اثر سمیت این ترکیبات بر سلولهای سرطانی k562 وjurkat بسیار قابل توجه بود. در بخش دوم کار، یک بیوسنسور dna ساختیم که در آن با اصلاح الکترود گلاسی کربن با کامپوزیت کیتوسان و نانوتیوب کربن بستر مناسبی برای تثبیت dna طراحی شده و انتقال الکتون را افزایش داد. اینبار برهمکنش کمپلکسها را با این dna تثبیت شده مطالعه کردیم. نتایج نشان داد که این ترکیبات می توانند کاندیداهای مناسبی بعنوان کاوشگرهای هیبریداسیون الکترواکتیو باشند.