در سال های اخیر، روش های متعددی برای تهیه این نانوذرات فلزی نیکل و کبالت گزارش شده است اما تاکنون روشی برای تهیه نانوذرات نیکل و کبالت از کمپلکس های معدنی آنها گزارش نشده است. برای رسیدن به این هدف، در این تحقیق از روش کاهش شیمیایی کمپلکس های نیکل و کبالت در دمای c° 90-60 و 12-10 ph= جهت تهیه این نانوذرات مغناطیسی استفاده شده است. ابتدا کمپلکس هایی از ni(ii) با لیگاندهای آمونیاک، –secبوتیل آمین، دی اتیل آمین، پنتیل آمین، اکتیل آمین، اتیلن دی آمین، پیریدین، پی پیرازین، اگزالات و استیل استون، و کمپلکس هایی از co(ii) با لیگاندهای پیریدین، پی پیرازین، پی-پیریدین، و همچنین کمپلکس های co(iii) (هگزاآمین کبالت(iii) کلرید، پنتاآمین-کلروکبالت(iii) کلرید و پنتاآمین نیتریتوکبالت(iii) کلرید)، به عنوان ماده اولیه تهیه شده و سپس در حضور هیدرازین مونوهیدرات به نانوذرات فلزی نیکل و کبالت کاهش داده شد. هیدرازین در محیط قلیایی، کاهنده ای بسیار قوی است و می تواند در واکنش کاهش یک، دو و یا چهار الکترونی شرکت کند. کمپلکس های نیکل و کبالت، و نانوذرات فلزی تهیه شده از این کمپلکس ها به وسیله پراش اشعه ایکس (xrd)، طیف سنجی زیرقرمز (ir)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و مغناطیس سنج نمونه مرتعش (vsm) مورد شناسایی قرار گرفتند. بررسی الگوی پراش اشعه ایکس و محاسبات اندازه بلور نشان داد که نانوذرات فلزی تهیه شده دارای اندازه بلور متفاوتی هستند. تفاوت در مورفولوژی این نانوذرات را می توان از مقایسه تصاویر sem آنها با یکدیگر مشاهده کرد. داده های مغناطیس سنج نمونه مرتعش نیز، مغناطیس پذیری متفاوت این نانوذارت را نشان داد. همچنین اثر حلال بر روی اندازه، مورفولوژی و مغناطیس-پذیری این نانوذرات مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که نانوذرات نه تنها در اندازه بلور، بلکه در مغناطیس پذیری و شکل نیز با یکدیگر متفاوتند.