سلول های دندریتیک (dcs) دسی جوا مهمترین سلول های عرضه کننده آنتی ژن موجود در مخاط رحم می باشند که در القای تحمل جنین توسط سیستم ایمنی مادر در شرایط طبیعی حاملگی نقش دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی فراوانی، پراکندگی و فنوتیپ سلولهای دندریتیک دسی جوا در حاملگی مستعد سقط و حاملگی طبیعی موش بود. همچنین تاثیر عوامل محلول موجود در ریز محیط دسی جوا در این دو نوع حاملگی بر عملکرد سلولهای دندریتیک طحالی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های بافتی از رحم و دسی جوا موشهای حامله طبیعی و مستعد سقط در روزهای 5/4، 5/7 و 5/13 حاملگی از نظر فراوانی، چگونگی پخش، زیر گروه ها و میزان بلوغ سلولهای دندریتیک با روشهای ایمونوهیستوشیمی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین مایع رویی کشت سلول های دسی جوا (ds) از موش های با حاملگی طبیعی و مستعد سقط تهیه شد. سلولهای دندریتیک طحالی پس از بارگذاری با آنتی ژن و تیمار با ds، جهت سنجش توان القاء پاسخ تکثیری اختصاصی در لنفوسیتهای t و تولید il-4 و ifn-? توسط لنفوسیت ها و همچنین القای لنفوسیت های t تنظیمی (treg) و بیان tlr2 و tlr4 در محیط in vivo و ex vivo مورد مطالعه قرار گرفتند. بررسی فراوانی سلولهای دندریتیک، حاکی از افزایش این سلول ها در دسی جوای موش های حامله مستعد سقط در مقایسه با حاملگی طبیعی طی روزهای 5/7 و 5/13 حاملگی بود. نسبت سلول های دندریتیک لنفوئیدی به میلوئیدی در موش های حامله مستعد سقط در مقایسه با حاملگی طبیعی طی روز 5/7 و 5/13حاملگی بصورت معناداری افزایش پیدا کرده بود. همچنین بیان cd40 در روزهای 5/4 و 5/7 حاملگی در dcs دسی جوا ی موش های حامله مستعد سقط در مقایسه با حاملگی طبیعی افزایش نشان می داد. اگرچه در میزان بیان آنتی ژن mhc-ii و cd86 توسط سلولهای دندریتیک دسی جوای موشهای حامله مورد مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. ds از منشاء موش های حامله طبیعی، بصورت معناداری توانایی dcs را برای تحریک اختصاصی پاسخ تکثیری لنفوسیت ها و تولید ifn-? (اما نه il-4) در مقایسه با ds از منشاء موش های حامله مستعد سقط کاهش داد. بر خلاف این، ds از منشاء موش های حامله طبیعی بصورت معناداری توانایی dcs را برای القای treg در مقایسه با ds از منشاء موش های حامله مستعد سقط افزایش داد. کاهش بیان tlr2 و افزایش بیان tlr4 در dcs طحالی تیمار شده با ds از منشاء موش های حامله مستعد سقط در مقایسه با dcs طحالی تیمار شده با ds از منشاء موش های با حاملگی طبیعی مشاهده شد. نتایج ما نشان داد که فراوانی، چگونگی پخش و زیر رده های dcs دسی جوا در طول حاملگی بین موش های حامله مستعد سقط با موش های حامله طبیعی متفاوت می باشد. علاوه بر اینds موشهای حامله طبیعی قادر بود که اثر ممانعت کنندگی بیشتری را نسبت به ds موشهای حامله مستعد سقط بر سلولهای دندریتیک اعمال نماید. بنظر میرسد که تغییرات در dcs دسی جوا که خود می تواند تحت تاثیر ریز محیط این ناحیه بعنوان محل ارتباط مستقیم مادر و جنین باشد، نقش اساسی در نتیجه حاملگی دارد.