کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف است. این مهم به دلیل اهمیت روزافزون مطالعات کیفیت زندگی در پایش سیاستهای عمومی و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی شهری است. کیفیت زندگی شهری معمولاً از طریق شاخصهای ذهنی حاصل از پیمایش و ارزیابی ادراکات و رضایت شهروندان از زندگی شهری و یا با استفاده از شاخصهای عینی حاصل از داده های ثانویه و به ندرت با استفاده از هر دو نوع شاخصه ها اندازه گیری می شود. بر این اساس هدف از این مطالعه، توسعه و سنجش شاخصهای کیفیت زندگی شهری در شهر تربت حیدریه، با استفاده از شاخصهای عینی و ذهنی می باشد. روش به کار رفته در این پایان نامه از انواع روش های توصیفی – تحلیلی بوده که در عین حال تعداد 222 پرسشنامه در سطح نواحی شهر تربت حیدریه به تناسب جمعیت هر ناحیه توزیع شده که در این پرسشنامه شاخص های مختلفی چون اقتصادی، اجتماعی، محیطی، کالبدی – خدماتی و زیباشناسی مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین حجم نمونه پرسشنامه فرمول کوکران مورد استفاده قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و روشهای آماری از قبیل تحلیل رگرسیون چندگانه، آزمون t و تحلیل واریانس یک طرفه((anova، آزمون توکیtukey)) انجام شده است. همچنین با استفاده از شاخص ناموزونی موریس به رتبه بندی نواحی شهر تربت حیدریه از لحاظ برخورداری از شاخصهای کیفیت زندگی پرداخته شده است. در نهایت با استفاده از نرم افزار arc.gis توزیع فضایی نتایج به دست آمده در قالب نقشه ها ارائه شده است. نتایج حاکی از این است که میان نواحی شهر تربت حیدریه از بعد شاخص های مورد بررسی تفاوت معناداری وجود دارد؛ و در عین حال بر اساس نتایج شاخص ناموزونی موریس، از میان 8 ناحیه شهری تنها ناحیه 8 در سطح برخوردار، نواحی 1 و 2 و 7 در سطح نیمه برخوردار و نواحی 3 و 4 و 5 و 6 در سطح محروم از نظر شاخص های کیفیت زندگی قرار گرفته اند.